Psalmaro 102

1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Escucha mi oración, oh Yavé, Y llegue mi clamor a Ti.

2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

No escondas de mí tu rostro en el día de mi angustia. Inclina a mí tu oído. El día cuando te invoco apresúrate a responderme.

3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Porque mis días se disuelven como humo, Y mis huesos arden como una chimenea.

4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Mi corazón está herido. Se marchita como la hierba. En verdad olvido comer mi pan.

5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Por la voz de mi gemido Mis huesos se pegaron a mi carne.

6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Soy semejante a la lechuza del desierto. Soy como un búho de las soledades.

7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

Estoy desvelado. Me siento como pájaro solo en un tejado.

8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Mis enemigos me afrentan todo el día. Los que contra mí se enfurecen Se conjuraron contra mí.

9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

He comido cenizas como pan Y mezclado mi bebida con lágrimas

10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

A causa de tu indignación y de tu ira, Porque me levantaste y me lanzaste.

11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Mis días son una sombra que se prolonga, Y me marchito como hierba.

12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Pero Tú, oh Yavé, permaneces para siempre, Y tu Nombre por todas las generaciones.

13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Te levantarás, tendrás misericordia de Sion, Porque es tiempo de tener compasión de ella, Pues llegó el tiempo señalado.

14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Ciertamente tus esclavos hallan deleite en sus piedras, Y tienen compasión del polvo de ella.

15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Así las naciones temerán al Nombre de Yavé, Y todos los reyes de la tierra [temerán] tu gloria.

16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Porque Yavé habrá edificado a Sion Será visto en su gloria.

17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Ha considerado la oración de los desposeídos, Y no habrá despreciado su ruego.

18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Esto será escrito para la generación venidera, Para que un pueblo que está aún por nacer alabe a YA,

19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Porque miró desde lo alto de su Santuario. Desde el cielo Yavé miró a la tierra

20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

Para escuchar el gemido de los presos, Para libertar a los sentenciados a muerte.

21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

Que digan en Sion la fama de Yavé Y su alabanza en Jerusalén,

22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

Cuando los pueblos y reinos sean juntamente congregados, Para servir a Yavé.

23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Él debilitó mi fuerza en el camino. Acortó mis días.

24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Digo: Oh ʼEL mío, no me levantes en la mitad de mis días. Tus años son por todas las generaciones.

25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Desde la antigüedad fundaste la tierra, Y los cielos son obra de sus manos.

26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Ellos perecerán, Pero Tú permaneces. Todos ellos se desgastarán como una ropa, Como una ropa los cambiarás, Y pasarán.

27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Pero Tú eres el mismo, Y tus años no tendrán fin.

28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

Los hijos de tus esclavos vivirán seguros, Y sus descendientes serán establecidos delante de Ti.