Psalmaro 102

1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Oración de alguien que está sufriendo y está cansado, encomendando sus problemas al el Señor. Por favor, Señor, ¡escucha mi oración! ¡Escucha mi clamor a ti pidiendo ayuda!

2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

¡No escondas tu rostro de mí en mis horas de angustia! Vuélvete y escúchame, y responde rápido cuando llamo.

3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

¡Porque mi vida está desapareciendo como el humo; siento como si mi cuerpo estuviera en llamas!

4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

¡Soy como la grama que se secó, y se marchitó, ya ni recuerdo cuándo debo comer!

5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Mis gemidos me han revestido; mis huesos se dejan ver a través de mi piel.

6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Soy como un búho del desierto, como una pequeña lechuza entre las ruinas.

7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

No puedo conciliar el sueño. Soy como un pájaro solitario en la azotea.

8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Mis enemigos se mofan de mí. Se burlan y maldicen en mi nombre.

9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

Las cenizas son mi comida; mis lágrimas gotean encima de mi bebida,

10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Por tu hostilidad y tu enojo, me recogiste y me volviste arrojar bien lejos.

11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Mi vida se desvanece lentamente como sombras nocturnas, me estoy marchitando como la grama.

12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Pero tú, Señor, reinarás para siempre, tu gloria perdurará por todas las generaciones.

13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Te levantarás y tendrás piedad de Jerusalén, porque es tiempo de que seas gentil con la ciudad, el tiempo ha llegado.

14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Porque las personas que te siguen aman sus piedras; ¡valoran incluso su polvo!

15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Entonces las naciones te temerán, Señor; todos los reyes de la tierra se postrarán ante tu presencia.

16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Porque el Señor reconstruirá Jerusalén; y aparecerá con gloria.

17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Atenderá las oraciones de los desamparados; no ignorará sus pedidos.

18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Que esto sea recordado por las generaciones futuras, para que las personas que aún no han nacido alaben al Señor:

19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Porque él mira desde los cielos, desde lo más alto de su lugar santo; él observa a la tierra desde su trono,

20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

para responder a los lamentos de los prisioneros, para liberar a los hijos de la muerte.

21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

Y como resultadoj la maravillosa naturaleza del Señor será alabada en Jerusalén con alabanzas,

22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

cuando las personas de todos los reinos se reúnan para adorar al Señor.

23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Pero, en cuanto a mí, él me quitó la salud cuando era joven, acortando mi vida.

24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Clamé al Señor, “Mi Dios, ¡No me arrebates mi vida mientras aún soy joven! Tú eres el único que vive para siempre.

25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Hace mucho tiempo creaste la tierra; hiciste los cielos.

26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Y ellos llegarán a su fin, pero tú no. Todos ellos se desgastarán como la ropa, y tú los cambiarás y los tirarás.

27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Pero tú eres el único que vive para siempre; tus años nunca llegarán a un fin.

28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

Nuestros hijos vivirán contigo, y los hijos de nuestros hijos crecerán en tu presencia”.