Psalmaro 102

1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

ie andeme’e vaho mandoa toreo aman’Añahare. Ry Iehovà, janjiño ty halaliko; le ampomb’ama’o ty toreoko.

2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Ko aeta’o amako ty lahara’o añ’andron-kaloviloviañe. atokilaño amako ty ravembia’o; malisà hanoiñe ahy ami’ty andro ikanjiako.

3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Mihelañe hoe hatoeñe o androkoo; miforehetse hoe an-toñak’ ao o taolakoo.

4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Pinaoke hoe ahetse ty troko vaho miheatse toe andikofako ty mitozin-kaneñe.

5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Mipitek’ an-taolako ao ty holiko ty ami’ty volam-piselekaiñako.

6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Hoe tangongo am-patrañe añe iraho, hoe vorondolon-dratraratra.

7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

Mandre an-tsareke iraho; manahake ty tivoke miereñereñe an-tampènake ey.

8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Mañinje ahy lomoñandro o rafelahikoo; mamàtsy ahiko o mpirengevok’amakoo,

9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

Fa nihaneko hoe ampemba ty lavenoke, vaho linaroko firovetse ty finomako,

10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

ty ami’ty haviñera’o naho ty fifombo’o, fa rinambe’o iraho le nahifi’o añe.

11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Manahake ty fipononòran-talinjo o androkoo; vaho miheatse hoe boka iraho.

12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Nainai’e eo irehe ry Iehovà, ty Tahina’o an-tarirats’ an-tariratse.

13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Hiongake irehe hitretre i Tsiône, fa tsatoke te hisohe’o, ie tondroke i nifantañañey.

14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

No’ o mpitoro’oo o vato’eo; mbore kokoa’ iereo o lembo’eo.

15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Soa te hañeveña’ o fifeheañeo ty tahina’ Iehovà, naho ze hene mpanjaka’ ty tane toy ty enge’o;

16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

fa nitratrañàhe’ Iehovà ty Tsiône ie niboak’ amy enge’ey.

17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Nihaoñe’e ty halali’ o poi’eo; vaho tsy niambohoa’e ty toreo’ iareo

18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Ho patereñe ho a ty tariratse mandimbe, soa te handrenge Ià ondaty mboe tsy nanoeñeo:

19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Nivazohoe’e boak’an-toe’e masiñe ankaboañ’ añe, nisary ty tane toy boak’ an-dikerañe eñe t’Iehovà,

20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

hijanjiñe ty fiñeoñeom-pirohy, hañaha o nafatse havetrakeo

21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

soa te ho talilie’ ondaty e Tsiône ao ty tahina’ Iehovà, naho ty enge’e e Ierosalaime ao,

22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

ie mifanontoñe ondatio, naho o fifeheañeo hitoroñe Iehovà.

23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Nado’e deme’e iraho añivon-dalañe eo; nitomore’e o androkoo.

24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Hoe iraho, Ry Andrianañahareko, ehe, ko ampisintahe’o añivo’ o androkoo iraho; mitakatse ze kila tariratse o tao’oo.

25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Haehae irehe ro nañoreñe ty tane toy, satam-pità’o o likerañeo.

26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Ho momoke iereo, fa nainai’e eo irehe; fonga hikoneatse hoe sikiñe hambo’e, ampilimbeze’o hoe sarimbo vaho ho vaoe’o iereo.

27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Fe tsy mihotike irehe, tsy mbia higadoñe o tao’oo.

28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

Le lia’e ho eo o anam-pitoro’oo, le hijadoñe añatrefa’o eo o tiri’eo.