Psalmaro 102
1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
Oratio inopis, cum augeretur, Cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effunderet precem suam. Domine exaudi orationem meam: et clamor meus ad te veniat.
2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
Quia defecerunt sicut fumus dies mei: et ossa mea sicut cremium aruerunt.
4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
Percussus sum ut foenum, et aruit cor meum: quia oblitus sum comedere panem meum.
5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
A voce gemitus mei adhaesit os meum carni meae.
6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
Similis factus sum pellicano solitudinis: factus sum sicut nycticorax in domicilio.
7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
Tota die exprobrabant mihi inimici mei: et qui laudabant me adversum me iurabant.
9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
Quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam.
10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
A facie irae indignationis tuae: quia elevans allisisti me.
11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
Dies mei sicut umbra declinaverunt: et ego sicut foenum arui.
12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
Tu autem Domine in aeternum permanes: et memoriale tuum in generatione et generationem.
13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
Tu exurgens misereberis Sion: quia tempus miserendi eius, quia venit tempus.
14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
Quoniam placuerunt servis tuis lapides eius: et terrae eius miserebuntur.
15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
Et timebunt Gentes nomen tuum Domine, et omnes reges terrae gloriam tuam.
16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
Quia aedificavit Dominus Sion: et videbitur in gloria sua.
17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
Respexit in orationem humilium: et non sprevit precem eorum.
18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
Scribantur haec in generatione altera: et populus, qui creabitur, laudabit Dominum:
19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
Quia prospexit de excelso sancto suo: Dominus de caelo in terram aspexit:
20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
Ut audiret gemitus compeditorum: ut solveret filios interemptorum:
21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
Ut annuncient in Sion nomen Domini: et laudem eius in Ierusalem.
22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
In conveniendo populos in unum, et reges ut serviant Domino.
23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
Respondit ei in via virtutis suae: Paucitatem dierum meorum nuncia mihi.
24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
Ne revoces me in dimidio dierum meorum: in generatione et generationem anni tui.
25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
Initio tu Domine terram fundasti: et opera manuum tuarum sunt caeli.
26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
Ipsi peribunt, tu autem permanes: et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur:
27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
Filii servorum tuorum habitabunt: et semen eorum in saeculum dirigetur.
