Psalmaro 102
1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
Oraison du pauvre. Seigneur, exaucez ma prière, et que mon cri vienne jusqu’à vous.
2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
Ne détournez pas votre face de moi; en quelque jour que je sois dans la tribulation, inclinez vers moi votre oreille.
3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
Parce que mes jours, comme la fumée, se sont évanouis, et mes os, comme une broutille, se sont desséchés.
4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
J’ai été frappé comme une herbe, et mon cœur s’est flétri, parce que j’ai oublié de manger mon pain.
5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
À la voix de mon gémissement, mes os se sont collés à ma peau.
6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
Je suis devenu semblable au pélican du désert; je suis devenu comme le hibou dans sa demeure.
7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
J’ai veillé, et je suis devenu comme un passereau solitaire sur un toit.
8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
Durant tout le jour mes ennemis m’outrageaient, et ceux qui me louaient auparavant faisaient des imprécations contre moi.
9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
Parce que je mangeais de la cendre comme du pain, et que je mêlais mon breuvage avec mes pleurs,
10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
À l’aspect de votre colère et de votre indignation, parce qu’en m’élevant vous m’avez brisé.
11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
Mes jours, comme l’ombre, ont décliné: moi, j’ai séché comme l’herbe.
12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
Mais vous, Seigneur, vous subsistez éternellement; et votre souvenir se transmet à toutes les générations.
13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
Vous, vous levant, vous aurez pitié de Sion; parce que le temps est venu, le temps d’avoir pitié d’elle.
14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
Parce que ses pierres ont été agréables à vos serviteurs, et qu’à la vue de sa terre, ils seront attendris.
15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
Et les nations révéreront votre nom, Seigneur, et tous les rois de la terre votre gloire.
16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
Parce que le Seigneur a bâti Sion, et il sera vu dans sa gloire.
17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
Il a jeté un regard sur la prière des humbles, et il n’a point méprisé leur demande.
18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
Que ces choses soient écrites pour une autre génération, et le peuple qui naîtra louera le Seigneur,
19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
Parce que le Seigneur a jeté un regard de son lieu saint: le Seigneur a regardé du ciel sur la terre,
20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
Afin d’entendre les gémissements des détenus dans les fers, et de délivrer les fils de ceux qu’on a mis à mort,
21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
Afin qu’ils annoncent dans Sion le nom du Seigneur, et sa louange dans Jérusalem,
22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
Lorsque des peuples et des rois s’assembleront pour servir le Seigneur.
23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
Il lui a dit dans le temps de sa force: Faites-moi connaître le petit nombre de mes jours.
24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
Ne me rappelez pas au milieu de mes jours: à toutes les générations s’étendent vos années.
25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
Au commencement, vous, Seigneur, vous avez fondé la terre, et les cieux sont les ouvrages de vos mains.
26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
Pour eux, ils périront, mais vous, vous subsistez toujours; et tous, comme un vêtement, ils vieilliront. Et vous les changerez comme un habit dont on se couvre, et ils seront changés;
27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
Mais vous, vous êtes toujours le même, et vos années ne passeront pas.
28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
Les fils de vos serviteurs auront une habitation, et leur postérité sera dirigée à jamais.
