Psalmaro 102
1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
Prière d'un malheureux qui, plongé dans la douleur, épanche sa plainte devant l'Éternel. Éternel, écoute ma prière, et que ma complainte arrive jusqu'à toi!
2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Penche vers moi ton oreille, quand je t'invoque! hâte-toi! exauce-moi!
3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
Car mes jours, comme une fumée, se sont évanouis, et mes os sont embrasés, comme un tison ardent.
4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
Frappé comme la plante, mon cœur s'est flétri; car j'oublie de manger mon pain.
5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
Par l'effet des sanglots que j'exhale, mes os s'attachent à ma chair.
6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
Je ressemble au pélican du désert, je suis comme le chat-huant des masures.
7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
J'ai perdu le sommeil, et je suis tel que sur un toit l'oiseau solitaire.
8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
Tous les jours mes ennemis m'outragent; follement animés contre moi, ils emploient mon nom pour maudire.
9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
Car je mange la cendre au lieu de pain, et je trempe mon breuvage de mes pleurs,
10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
à cause de ton courroux et de ta fureur; car tu m'as soulevé, et m'as précipité.
11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
Mes jours sont comme les ombres allongées, et je sèche comme l'herbe.
12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
Mais toi, Seigneur, tu es éternellement sur ton trône, et ton nom demeure à travers tous les âges.
13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
Tu te lèveras, tu prendras pitié de Sion; car il est temps de prendre pitié d'elle: le moment est venu.
14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
Car les vœux de tes serviteurs sont pour les pierres de Sion, et ils sont affectionnés à ses ruines…
15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
Alors les peuples révéreront le nom de l'Éternel, et tous les rois de la terre, ta majesté!
16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
Oui, l'Éternel relèvera Sion, Il apparaîtra dans sa gloire.
17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
Il se tourne vers les pauvres qui prient, et Il ne dédaigne pas leur prière.
18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
Que ceci soit écrit pour l'âge futur, et que le peuple qui naîtra, loue l'Éternel!
19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
Car Il regarde du lieu très haut de sa sainteté, l'Éternel abaisse des Cieux ses regards sur la terre,
20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
pour entendre les soupirs des captifs, pour libérer les enfants de la mort,
21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
afin qu'ils redisent en Sion le nom de l'Éternel, et ses louanges dans Jérusalem,
22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
lors du concours universel des peuples, et des royaumes qui viendront servir l'Éternel.
23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
Au milieu du voyage Il a brisé ma force, abrégé mes jours.
24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
Je dis: Mon Dieu, ne m'enlève pas à la moitié de mes jours! A travers tous les âges tes années se perpétuent.
25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
Jadis tu fondas la terre, et les Cieux sont l'ouvrage de tes mains.
26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
Ils périront, mais tu subsisteras; tout entiers ils s'useront comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils changeront;
27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
mais toi, tu demeures le même, et tes années n'ont point de terme.
28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
Les enfants de tes serviteurs auront leur séjour, et leur race subsistera devant toi.
