Psalmaro 102

1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Prière de l’affligé, quand il est accablé et répand sa plainte devant l’Éternel. Éternel, entends ma prière, et que mon cri vienne jusqu’à toi!

2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Ne me cache pas ta face; au jour de ma détresse, incline vers moi ton oreille; au jour où je crie, hâte-toi, réponds-moi.

3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Car mes jours s’évanouissent comme la fumée, et mes os sont brûlés comme un foyer.

4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Mon cœur est frappé, et est desséché comme l’herbe; car j’ai oublié de manger mon pain.

5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

À cause de la voix de mon gémissement, mes os s’attachent à ma chair.

6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Je suis devenu semblable au pélican du désert; je suis comme le hibou des lieux désolés.

7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

Je veille, et je suis comme un passereau solitaire sur un toit.

8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Tout le jour mes ennemis m’outragent; ceux qui sont furieux contre moi jurent par moi.

9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

Car j’ai mangé la cendre comme du pain, et j’ai mêlé de pleurs mon breuvage,

10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

À cause de ton indignation et de ta colère; car tu m’as élevé haut, et tu m’as jeté en bas.

11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Mes jours sont comme l’ombre qui s’allonge, et je deviens sec comme l’herbe.

12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Mais toi, Éternel! tu demeures à toujours, et ta mémoire est de génération en génération.

13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Tu te lèveras, tu auras compassion de Sion; car c’est le temps d’user de grâce envers elle, car le temps assigné est venu.

14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Car tes serviteurs prennent plaisir à ses pierres, et ont compassion de sa poussière.

15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Alors les nations craindront le nom de l’Éternel, et tous les rois de la terre, ta gloire.

16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Quand l’Éternel bâtira Sion, il paraîtra dans sa gloire.

17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Il aura égard à la prière du désolé, et il ne méprisera pas leur prière.

18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Cela sera écrit pour la génération à venir; et le peuple qui sera créé louera Jah;

19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Car il a regardé des lieux hauts de sa sainteté; des cieux l’Éternel a considéré la terre,

20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

Pour entendre le gémissement du prisonnier, et pour délier ceux qui étaient voués à la mort;

21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

Afin qu’on annonce dans Sion le nom de l’Éternel, et sa louange dans Jérusalem,

22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

Quand les peuples seront rassemblés, et les royaumes, pour servir l’Éternel.

23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Il a abattu ma force dans le chemin, il a abrégé mes jours.

24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

J’ai dit: Mon Dieu, ne m’enlève pas à la moitié de mes jours!… Tes années sont de génération en génération!

25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Tu as jadis fondé la terre, et les cieux sont l’ouvrage de tes mains;

26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Eux, ils périront, mais toi, tu subsisteras; et ils vieilliront tous comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils seront changés;

27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Mais toi, tu es le Même, et tes années ne finiront pas.

28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

Les fils de tes serviteurs demeureront, et leur semence sera établie devant toi.