Psalmaro 102

1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Prière de l'affligé, lorsqu'il est accablé et qu'il déverse sa plainte devant Yahvé. Entends ma prière, Yahvé! Laisse mon cri venir à toi.

2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse. Tourne ton oreille vers moi. Répondez rapidement dans la journée lorsque j'appelle.

3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Car mes jours se consument comme de la fumée. Mes os sont brûlés comme une torche.

4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Mon cœur est flétri comme l'herbe, il est desséché, car j'oublie de manger mon pain.

5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

A cause de la voix de mes gémissements, mes os collent à ma peau.

6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Je suis comme un pélican du désert. Je suis devenu comme un hibou des lieux déserts.

7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

Je veille, et je suis devenu comme un moineau qui est seul sur le toit.

8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Mes ennemis m'outragent tout le jour. Ceux qui sont en colère contre moi utilisent mon nom comme une malédiction.

9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

Car j'ai mangé de la cendre comme du pain, et j'ai mélangé ma boisson avec des larmes,

10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

à cause de ton indignation et de ta colère; car tu m'as pris et jeté au loin.

11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Mes jours sont comme une longue ombre. Je me suis flétri comme l'herbe.

12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Mais toi, Yahvé, tu demeures à jamais; ta renommée perdure à travers les générations.

13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Tu te lèveras et tu auras pitié de Sion, car il est temps d'avoir pitié d'elle. Oui, le moment est venu.

14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Car tes serviteurs prennent plaisir à ses pierres, et ayez pitié de sa poussière.

15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Ainsi les nations craindront le nom de Yahvé, tous les rois de la terre, ta gloire.

16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Car Yahvé a rebâti Sion. Il est apparu dans sa gloire.

17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Il a répondu à la prière des indigents, et n'a pas méprisé leur prière.

18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Ceci sera écrit pour la génération à venir. Un peuple qui sera créé louera Yah,

19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

car il a regardé du haut de son sanctuaire. Du ciel, Yahvé a vu la terre,

20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

pour entendre les gémissements du prisonnier, pour libérer ceux qui sont condamnés à mort,

21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

afin que les hommes proclament le nom de Yahvé dans Sion, et ses louanges à Jérusalem,

22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

quand les peuples seront rassemblés, les royaumes, pour servir Yahvé.

23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Il a affaibli ma force le long du parcours. Il a raccourci mes jours.

24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

J'ai dit: « Mon Dieu, ne m'enlève pas au milieu de mes jours. Vos années sont à travers toutes les générations.

25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Dès longtemps, tu as posé les fondements de la terre. Les cieux sont l'œuvre de tes mains.

26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Ils périront, mais toi tu persévéreras. Oui, ils s'useront tous comme un vêtement. Tu les changeras comme un manteau, et ils seront changés.

27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Mais vous êtes les mêmes. Vos années n'auront pas de fin.

28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

Les enfants de tes serviteurs continueront. Leur progéniture sera établie devant toi. »