Psalmaro 102

1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

A Prayer for the Humbled One when he is about to faint, and, before Yahweh, poureth out his grief. O Yahweh, hear thou my prayer, and let, my cry for help, unto thee, enter in.

2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Do not hide thy face from me, In the day when I am in distress, —Bend down unto me thine ear, In the day when I call, speedily answer me.

3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

For, consumed in smoke, are my days, And, my bones, like a burning mass, are scorched through;

4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Smitten like herbage, so is my heart dried up, For I have forgotten to eat my food.

5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

At the noise of my groaning, my bone, hath cleaved, to my flesh:

6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

I am like the pelican of the desert, I have become as an owl among ruins.

7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

I have watched and am become, Like a bird sitting alone upon a housetop.

8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

All the day, have mine enemies, reproached me, And, they who are mad against me, by me, have sworn.

9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

For, ashes—like bread, have I eaten, And, my drink—with my tears, have I mingled;

10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Because of thine indignation and thy wrath, For thou hast lifted me up, and cast me down.

11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

My days, are like a shadow extended, And, I, as green herbage, do wither.

12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

But, thou, O Yahweh, age-abidingly wilt remain, And the memorial of thee, to generation after generation.

13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Thou, wilt arise, wilt have compassion upon Zion, Surely it is time to favour her, Surely the time appointed, hath come;

14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Seeing that thy servants, take pleasure, in her stones, And, her dust, they favour:

15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

That the nations may revere thy Name, O Yahweh, And all the kings of the earth, thy glory.

16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

When Yahweh, hath built up, Zion, Hath appeared in his glory;

17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Hath turned towards the prayer of the destitute, And not despised their prayer,

18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

This, shall be written, for a later generation, And, a people to be created, will give praise unto Yah: —

19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

That he looked down, out of his holy height, Yahweh, from the heavens unto the earth, directed his gaze; —

20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

To hear the groaning of the prisoner, To set free, them who were appointed to death.

21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

To the end the Name of Yahweh, might be celebrated in Zion, And his praise in Jerusalem:

22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

When the peoples, gather themselves together, And the kingdoms, to serve Yahweh.

23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

He hath prostrated, in the way, my strength, —He hath shortened my days.

24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

I said, O my GOD, do not remove me in the midst of my days, Throughout the generation of generations, are thy years;

25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Of old—the earth, thou didst found, And, the work of thy hands, are the heavens;

26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

They, shall perish, But, thou, wilt abide; And, they all, like a garment, shall fall in pieces, As a vesture, wilt thou change them and they shall vanish;

27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

But, thou, art, the same, —And, thy years, shall have no end:

28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

The children of thy servants, shall continue, —And, their seed, before thee, be established.