Psalmaro 102
1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
“A prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out before the Lord his complaint.” O Lord, hear my prayer, and let my cry come unto thee.
2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
Hide not thy face from me on the day when I am distressed; incline unto me thy ear; on the day when I call, answer me speedily.
3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
For my days vanish in smoke, and my bones are burning like a hearth.
4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
Struck [by heat] like the herb and dried up is my heart; for I forget to eat my bread.
5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
Because of the voice of my groaning my bones cleave to my flesh.
6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
I am like the pelican of the wilderness: I am become like the owl amid ruins.
7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
I watch, and I am become like a [night-]bird sitting alone upon the housetop.
8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
All the day my enemies reproach me: they that mock me swear by me.
9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
For ashes do I eat like bread, and my drink I mingle with weeping;
10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
Because of thy indignation and thy wrath; for thou hadst lifted me up, and hast cast me down.
11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
My days are like a shadow that declineth; and like the herb I wither.
12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
But thou, O Lord, wilt sit enthroned for ever; and thy memorial is unto all generations.
13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
Thou wilt indeed arise; thou wilt have mercy upon Zion; for it is time to favor her, for the appointed time is coming.
14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
For thy servants hold dear her stones, and her very dust they cherish.
15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
Then shall nations fear the name of the Lord, and all the kings of the earth thy glory:
16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
When the Lord shalt have built up Zion, he appeareth in his glory;
17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
[When] he hath regarded the prayer of the forsaken, and doth not despise their prayer.
18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
This shall be written down for the latest generation; and the people which shall be created shall praise the Lord.
19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
For he hath looked down from the height of his sanctuary; the Lord hath cast from heaven his view to the earth:
20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
To hear the sighing of the prisoner; to loosen those that are doomed to death:
21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
That men may proclaim in Zion the name of the Lord, and his praise in Jerusalem;
22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
When people are gathered together, and kingdoms, to serve the Lord.—
23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
He hath weakened on the way my strength; he hath shortened my days.
24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
I will say, O my God! take me not away in the midst of my days: throughout all generations are thy years.
25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
In olden times didst thou lay the foundations of the earth; and the heavens are the work of thy hands.
26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
These will indeed perish, but thou wilt ever exist: yea, all of them will wear out like a garment; as a vesture wilt thou change them, and they will be changed;
27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
But thou art ever the same, and thy years will have no end.
28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
The children of thy servants will dwell [securely], and their seed will be firmly established before thee.
