Psalmaro 102
1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
A Prayer of the afflicted, when he fainteth, and poureth out his complaint before the LORD. O LORD, hear my prayer, and let my cry come unto Thee.
2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
Hide not Thy face from me in the day of my distress; incline Thine ear unto me; in the day when I call answer me speedily.
3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as a hearth.
4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
My heart is smitten like grass, and withered; for I forget to eat my bread.
5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
By reason of the voice of my sighing my bones cleave to my flesh.
6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
I am like a pelican of the wilderness; I am become as an owl of the waste places.
7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
I watch, and am become like a sparrow that is alone upon the housetop.
8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
Mine enemies taunt me all the day; they that are mad against me do curse by me.
9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,
10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
Because of Thine indignation and Thy wrath; for Thou hast taken me up, and cast me away.
11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
My days are like a lengthening shadow; and I am withered like grass.
12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
But Thou, O LORD, sittest enthroned for ever; and Thy name is unto all generations.
13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
Thou wilt arise, and have compassion upon Zion; for it is time to be gracious unto her, for the appointed time is come.
14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
For Thy servants take pleasure in her stones, and love her dust.
15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
So the nations will fear the name of the LORD, and all the kings of the earth Thy glory;
16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
When the LORD hath built up Zion, when He hath appeared in His glory;
17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
When He hath regarded the prayer of the destitute, and hath not despised their prayer.
18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
This shall be written for the generation to come; and a people which shall be created shall praise the LORD.
19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
For He hath looked down from the height of His sanctuary; from heaven did the LORD behold the earth;
20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;
21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
That men may tell of the name of the LORD in Zion, and His praise in Jerusalem;
22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
When the peoples are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.
23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
He weakened my strength in the way; He shortened my days.
24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
I say: 'O my God, take me not away in the midst of my days, Thou whose years endure throughout all generations.
25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
Of old Thou didst lay the foundation of the earth; and the heavens are the work of Thy hands.
26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
They shall perish, but Thou shalt endure; yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt Thou change them, and they shall pass away;
27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
But Thou art the selfsame, and Thy years shall have no end.
28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
The children of Thy servants shall dwell securely, and their seed shall be established before Thee.'
