Psalmaro 102

1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

The prayer of the poor man, when he was anxious, and poured out his supplication before the Lord. Hear, O Lord, my prayer: and let my cry come to thee.

2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Turn not away thy face from me: in the day when I am in trouble, incline thy ear to me. In what day soever I shall call upon thee, hear me speedily.

3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

For my days are vanished like smoke: and my bones are grown dry like fuel for the fire.

4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

I am smitten as grass, and my heart is withered: because I forgot to eat my bread.

5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Through the voice of my groaning, my bone hath cleaved to my flesh.

6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

I am become like to a pelican of the wilderness: I am like a night raven in the house.

7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

I have watched, and am become as a sparrow all alone on the housetop.

8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

All the day long my enemies reproached me: and they that praised me did swear against me.

9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

For I did eat ashes like bread, and mingled my drink with weeping.

10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Because of thy anger and indignation: for having lifted me up thou hast thrown me down.

11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

My days have declined like a shadow, and I am withered like grass.

12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

But thou, O Lord, endurest for ever: and thy memorial to all generations.

13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Thou shalt arise and have mercy on Sion: for it is time to have mercy on it, for the time is come.

14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

For the stones thereof have pleased thy servants: and they shall have pity on the earth thereof.

15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

And the Gentiles shall fear thy name, O Lord, and all the kings of the earth thy glory.

16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

For the Lord hath built up Sion: and he shall be seen in his glory.

17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

He hath had regard to the prayer of the humble: and he hath not despised their petition.

18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Let these things be written unto another generation: and the people that shall be created shall praise the Lord:

19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Because he hath looked forth from his high sanctuary: from heaven the Lord hath looked upon the earth.

20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

That he might hear the groans of them that are in fetters: that he might release the children of the slain:

21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

That they may declare the name of the Lord in Sion: and his praise in Jerusalem;

22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

When the people assemble together, and kings, to serve the Lord.

23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

He answered him in the way of his strength: Declare unto me the fewness of my days.

24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Call me not away in the midst of my days: thy years are unto generation and generation.

25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

In the beginning, O Lord, thou foundedst the earth: and the heavens are the works of thy hands.

26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

They shall perish but thou remainest: and all of them shall grow old like a garment: And as a vesture thou shalt change them, and they shall be changed.

27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

But thou art always the selfsame, and thy years shall not fail.

28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

The children of thy servants shall continue: and their seed shall be directed for ever.