Psalmaro 102

1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort. Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!

2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!

3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;

4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;

5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.

6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;

7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.

8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.

9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;

10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!

11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.

12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!

13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!

14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.

15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:

16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;

17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!

18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:

19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:

20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;

21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,

22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!

23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:

24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.

25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!

26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.

27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.

28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!