Psalmaro 102

1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Bøn af en elendig, naar hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.

2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

HERRE, lyt til min Bøn, lad mit Raab komme til dig,

3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

skjul dog ikke dit Aasyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; naar jeg kalder, saa skynd dig og svar mig!

4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;

5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

mit Hjerte er svedet og visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.

6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;

7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen paa øde Steder;

8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

om Natten ligger jeg vaagen og jamrer saa ensom som Fugl paa Taget;

9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

mine Fjender haaner mig hele Dagen; de, der spotter mig, sværger ved mig.

10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Taarer

11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;

12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.

13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;

14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, naar Naadens Tid, naar Timen er inde;

15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.

16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Og HERRENS Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;

17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;

18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.

19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

For Efterslægten skal det optegnes, et Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;

20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord

21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,

22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

at HERRENS Navn kan forkyndes i Zion, hans Pris i Jerusalem,

23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

naar Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.

24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Han lammed min Kraft paa Vejen, forkorted mit Liv.

25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine Aar er fra Slægt til Slægt.

26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;

27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

de falder, men du bestaar, alle slides de op som en Klædning;

28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine Aar faar aldrig Ende! Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestaa for dit Aasyn.