Sentencoj 1
1 Sentencoj de Salomono, filo de David, reĝo de Izrael:
Pregovori Salomona, Davidovega sina, Izraelovega kralja,
2 Por scii saĝon kaj moralinstruon; Por kompreni parolojn de prudento;
da bi spoznali modrost in poučevanje, da bi zaznali besede razumevanja,
3 Por ricevi instruon pri saĝo, Vero, justo, kaj honesto;
da bi sprejeli poučevanje modrosti, pravice, sodbe in nepristranskost;
4 Por doni al la malkleruloj spriton, Al la junulo scion kaj singardemon.
da bi dali premetenost preprostemu, mladeniču spoznanje in preudarnost.
5 Saĝulo aŭdu kaj plimultigu sian scion, Kaj prudentulo akiros gvidajn kapablojn,
Moder človek bo slišal in bo povečal učenje in razumen človek se bo dokopal k modrim nasvetom,
6 Por kompreni sentencon kaj retoraĵon, La vortojn de saĝuloj kaj iliajn enigmojn.
da bo razumel pregovor in razlago, besede modrih in njihove temne izreke.
7 La timo antaŭ la Eternulo estas la komenco de sciado. Saĝon kaj instruon malpiuloj malestimas.
Strah Gospodov je začetek spoznanja, toda bedaki prezirajo modrost in poučevanje.
8 Aŭskultu, mia filo, la instruon de via patro, Kaj ne forĵetu la ordonon de via patrino;
Moj sin, prisluhni poučevanju svojega očeta in ne zapusti postave svoje matere,
9 Ĉar ili estas bela krono por via kapo, Kaj ornamo por via kolo.
kajti ona bosta ornament milosti tvoji glavi in verižici okoli tvojega vratu.
10 Mia filo, se pekuloj vin logos, Ne sekvu ilin.
Moj sin, če te grešniki privabljajo, ne privoli.
11 Se ili diros: Iru kun ni, Ni embuskos por mortigi, Ni senkaŭze insidos senkulpulojn;
Če rečejo: »Pridi z nami, v zasedi prežimo na kri, brez razloga se tajno pritajimo za nedolžnega,
požrimo jih žive kakor grob in cele, kakor tiste, ki gredo dol v jamo. (Sheol h7585)
13 Ni trovos diversajn grandvaloraĵojn, Ni plenigos niajn domojn per rabaĵo;
Našli bomo vse dragoceno imetje, svoje hiše bomo napolnili z ukradenim blagom.
14 Vi lotos meze inter ni, Unu monujo estos por ni ĉiuj:
Svoj žreb vrzi med nas, vsi imejmo eno mošnjo.«
15 Mia filo, ne iru la vojon kune kun ili; Gardu vian piedon de ilia vojstreko,
Moj sin, ne hodi z njimi na pot, svoje stopalo zadrži pred njihovo stezo,
16 Ĉar iliaj piedoj kuras al malbono, Kaj rapidas, por verŝi sangon.
kajti njihova stopala tečejo k zlu in hitijo, da prelijejo kri.
17 Ĉar vane estas metata reto Antaŭ la okuloj de ĉiu birdo.
Zagotovo je zaman razprostrta mreža v očeh katerekoli ptice.
18 Kaj ili embuskas sian propran sangon, Ili insidas siajn proprajn animojn.
In oni prežijo v zasedi na svojo lastno kri, tajno se pritajijo za svoja lastna življenja.
19 Tiaj estas la vojoj de ĉiu, kiu avidas rabakiron; Ĝi forprenas la vivon de sia posedanto.
Takšne so poti vsakega, ki je pohlepen dobička, ki odvzema življenje svojim lastnikom.
20 La saĝo krias sur la strato; Ĝi aŭdigas sian voĉon sur la placoj;
Modrost kliče zunaj, svoj glas izreka na ulicah,
21 Ĝi vokas en la ĉefaj kunvenejoj, ĉe la pordegaj enirejoj; En la urbo ĝi diras siajn parolojn.
kliče na glavnem kraju vrveža, v odprtinah velikih vrat, v mestu izreka svoje besede, rekoč:
22 Ĝis kiam, ho malkleruloj, vi amos nescion? Kaj al blasfemantoj plaĉos blasfemado, Kaj senprudentuloj malamos scion?
»Doklej boste, vi topi, ljubili topost? In se posmehljivci razveseljevali v svojem posmehovanju in bedaki sovražili spoznanje?
23 Returnu vin al mia predikado; Jen mi eligos al vi mian spiriton, Mi sciigos al vi miajn vortojn.
Obrnite se na moj opomin. Glejte, na vas bom izlila svojega duha, razglašala vam bom svoje besede.
24 Ĉar mi vokis, kaj vi rifuzis; Mi etendis mian manon, kaj neniu atentis;
Ker sem klicala, pa ste odklonili, iztegovala sem svojo roko, pa noben človek ni upošteval,
25 Kaj vi forĵetis ĉiujn miajn konsilojn, Kaj miajn predikojn vi ne deziris:
temveč ste zaničevali vse moje svetovanje in niste hoteli mojega opomina,
26 Tial ankaŭ mi ridos ĉe via malfeliĉo; Mi mokos, kiam timo vin atakos.
se bom tudi jaz smejala ob vaši katastrofi, zasmehovala bom, ko pride vaš strah,
27 Kiam la timo atakos vin kiel uragano, Kaj via malfeliĉo venos kiel ventego, Kiam venos al vi mizero kaj sufero:
ko prihaja vaš strah kakor opustošenje in vaše uničenje kakor vrtinčast veter, ko nad vas prihajata tegoba in tesnoba.
28 Tiam ili min vokos, sed mi ne respondos; Ili min serĉos, sed min ne trovos.
Tedaj se bodo obračali name, toda ne bom jim odgovorila, iskali me bodo zgodaj, toda ne bodo me našli,
29 Tial ke ili malamis scion, Kaj timon antaŭ la Eternulo ili ne deziris havi,
ker so sovražili spoznanje in niso izbrali strahu Gospodovega.
30 Ili ne deziris miajn konsilojn, Ili malestimis ĉiujn miajn predikojn:
Ničesar niso hoteli od mojega nasveta. Prezirali so vsak moj opomin.
31 Ili manĝu la fruktojn de sia agado, Kaj ili satiĝu de siaj pripensoj.
Zato bodo jedli od sadu svoje lastne poti in napolnjeni bodo s svojimi lastnimi naklepi.
32 Ĉar la kapricoj de la malsaĝuloj ilin mortigas, Kaj la senzorgeco de la senorduloj ilin pereigas.
Kajti odvračanje od preprostosti jih bo ubilo in uspevanje bedakov jih bo uničilo.
33 Sed kiu min aŭskultas, tiu loĝos sendanĝere, Kaj estos trankvila, kaj ne timos malbonon.
Toda kdorkoli me posluša, bo varno prebival in bo miren pred strahom zla.«
