Sentencoj 1
1 Sentencoj de Salomono, filo de David, reĝo de Izrael:
Ordtøke av Salomo, son til David, konge yver Israel.
2 Por scii saĝon kaj moralinstruon; Por kompreni parolojn de prudento;
Av deim kann ein læra visdom og age og skyna vituge ord.
3 Por ricevi instruon pri saĝo, Vero, justo, kaj honesto;
Og få age so ein vert klok, rettferd og rett og rettvisa.
4 Por doni al la malkleruloj spriton, Al la junulo scion kaj singardemon.
Dei kann gjeva dei urøynde klokskap, ungdomen kunnskap og ettertanke -
5 Saĝulo aŭdu kaj plimultigu sian scion, Kaj prudentulo akiros gvidajn kapablojn,
so den vise kann høyra og auka sin lærdom og den vituge verta rådklok.
6 Por kompreni sentencon kaj retoraĵon, La vortojn de saĝuloj kaj iliajn enigmojn.
Dei gjev skyn på ordtak og myrke ord, ord frå dei vise og gåtorne deira.
7 La timo antaŭ la Eternulo estas la komenco de sciado. Saĝon kaj instruon malpiuloj malestimas.
Otte for Herren er upphav til kunnskap, uvitingar vanvyrder visdom og age.
8 Aŭskultu, mia filo, la instruon de via patro, Kaj ne forĵetu la ordonon de via patrino;
Høyr etter, son min, når far din deg agar, og kasta’kje frå deg det mor di deg lærer!
9 Ĉar ili estas bela krono por via kapo, Kaj ornamo por via kolo.
For det er ein yndeleg krans for ditt hovud, og kjedor kring halsen din.
10 Mia filo, se pekuloj vin logos, Ne sekvu ilin.
Son min, når syndarar lokkar deg, samtykk ikkje!
11 Se ili diros: Iru kun ni, Ni embuskos por mortigi, Ni senkaŭze insidos senkulpulojn;
Um dei segjer: «Kom med oss! Me vil lura etter blod, setja fella for den skuldlause utan grunn;
Me vil gløypa deim som helheimen livande, og heile som når dei fer i gravi; (Sheol h7585)
13 Ni trovos diversajn grandvaloraĵojn, Ni plenigos niajn domojn per rabaĵo;
Me vinna oss alle slag skattar, og fyller husi våre med rov;
14 Vi lotos meze inter ni, Unu monujo estos por ni ĉiuj:
du skal få lutskifte saman med oss, alle skal me ha same pungen.» -
15 Mia filo, ne iru la vojon kune kun ili; Gardu vian piedon de ilia vojstreko,
Son min, gakk ikkje då på vegen med deim, haldt foten din burte frå deira stig!
16 Ĉar iliaj piedoj kuras al malbono, Kaj rapidas, por verŝi sangon.
For føterne deira spring til vondt og er snøgge til å renna ut blod.
17 Ĉar vane estas metata reto Antaŭ la okuloj de ĉiu birdo.
Men fåfengt breier dei netet for augo på alle fuglar.
18 Kaj ili embuskas sian propran sangon, Ili insidas siajn proprajn animojn.
Dei lurer på sitt eige blod og set eit garn for sitt eige liv.
19 Tiaj estas la vojoj de ĉiu, kiu avidas rabakiron; Ĝi forprenas la vivon de sia posedanto.
So gjeng det kvar som riv til seg med ran, det drep sin eigen herre.
20 La saĝo krias sur la strato; Ĝi aŭdigas sian voĉon sur la placoj;
Vismøyi ropar på gata og lyfter si røyst på torgi.
21 Ĝi vokas en la ĉefaj kunvenejoj, ĉe la pordegaj enirejoj; En la urbo ĝi diras siajn parolojn.
På gatehyrna preikar ho midt i ståket, i porthallar og kring i byen ho talar:
22 Ĝis kiam, ho malkleruloj, vi amos nescion? Kaj al blasfemantoj plaĉos blasfemado, Kaj senprudentuloj malamos scion?
«Kor lenge vil de fåkunnige elska fåkunna, og kor lenge vil spottarar ha hug til spott, og dårar hata kunnskap?
23 Returnu vin al mia predikado; Jen mi eligos al vi mian spiriton, Mi sciigos al vi miajn vortojn.
Snu dykk hit når eg refser! So skal åndi mi fløyma for dykk, og eg skal kunngjera dykk mine ord.
24 Ĉar mi vokis, kaj vi rifuzis; Mi etendis mian manon, kaj neniu atentis;
Eg ropa og de vilde ikkje høyra, og ingen agta på at eg rette ut handi,
25 Kaj vi forĵetis ĉiujn miajn konsilojn, Kaj miajn predikojn vi ne deziris:
De brydde dykk ei um all mi råd, og ansa ikkje mitt refsings ord,
26 Tial ankaŭ mi ridos ĉe via malfeliĉo; Mi mokos, kiam timo vin atakos.
So skal eg då læ når de ulukka fær, eg skal spotta når det som de ræddast kjem,
27 Kiam la timo atakos vin kiel uragano, Kaj via malfeliĉo venos kiel ventego, Kiam venos al vi mizero kaj sufero:
når det de ræddast kjem som eit uver, og uferdi dykkar fer hit som ein storm, når trengsla og naud kjem på dykk.
28 Tiam ili min vokos, sed mi ne respondos; Ili min serĉos, sed min ne trovos.
Då vil eg ikkje svara når de ropar på meg, dei skal naudleita etter meg, men ikkje finna meg.
29 Tial ke ili malamis scion, Kaj timon antaŭ la Eternulo ili ne deziris havi,
Av di dei hata kunnskap og forsmådde otte for Herren,
30 Ili ne deziris miajn konsilojn, Ili malestimis ĉiujn miajn predikojn:
ikkje lydde på mi råd, vanyrde all mi påminning,
31 Ili manĝu la fruktojn de sia agado, Kaj ili satiĝu de siaj pripensoj.
skal dei eta frukt av si åtferd og verta mette av sine råder.
32 Ĉar la kapricoj de la malsaĝuloj ilin mortigas, Kaj la senzorgeco de la senorduloj ilin pereigas.
For einvisa drep dei einfaldne, og tryggleiken dårarne tyner.
33 Sed kiu min aŭskultas, tiu loĝos sendanĝere, Kaj estos trankvila, kaj ne timos malbonon.
Men den bur trygt, som høyrer på meg, verna um ulukke-rædsla.»
