Sentencoj 1
1 Sentencoj de Salomono, filo de David, reĝo de Izrael:
Salamana, Dāvida dēla, Israēla ķēniņa, sakāmie vārdi,
2 Por scii saĝon kaj moralinstruon; Por kompreni parolojn de prudento;
Atzīt gudrību un mācību, un saprast prātīgu valodu,
3 Por ricevi instruon pri saĝo, Vero, justo, kaj honesto;
Pieņemties apdomībā, taisnībā, tiesā un skaidrībā,
4 Por doni al la malkleruloj spriton, Al la junulo scion kaj singardemon.
Ka tiem vēl nejēgām tiek samaņa, jauniem atzīšana un apdomīgs prāts.
5 Saĝulo aŭdu kaj plimultigu sian scion, Kaj prudentulo akiros gvidajn kapablojn,
Kas gudrs, klausīs un pieaugs mācībā, un kas prātīgs, ņemsies labus padomus,
6 Por kompreni sentencon kaj retoraĵon, La vortojn de saĝuloj kaj iliajn enigmojn.
Ka izprot sakāmus vārdus un mīklas, gudro valodas un viņu dziļos vārdus.
7 La timo antaŭ la Eternulo estas la komenco de sciado. Saĝon kaj instruon malpiuloj malestimas.
Tā Kunga bijāšana ir atzīšanas iesākums; gudrību un mācību ģeķi nicina.
8 Aŭskultu, mia filo, la instruon de via patro, Kaj ne forĵetu la ordonon de via patrino;
Klausi, mans bērns, sava tēva pārmācībai un nepamet savas mātes mācību;
9 Ĉar ili estas bela krono por via kapo, Kaj ornamo por via kolo.
Jo tas ir jauks krāšņums tavai galvai un zelta rota tavam kaklam.
10 Mia filo, se pekuloj vin logos, Ne sekvu ilin.
Mans bērns, kad grēcinieki tevi vilina, tad neklausi!
11 Se ili diros: Iru kun ni, Ni embuskos por mortigi, Ni senkaŭze insidos senkulpulojn;
Kad tie saka: „Nāc mums līdz, glūnēsim uz asinīm, glūnēsim uz nenoziedzīgo par nepatiesu!
Kā elle norīsim viņus dzīvus, un sirds skaidrus kā tādus, kas bedrē grimst. (Sheol h7585)
13 Ni trovos diversajn grandvaloraĵojn, Ni plenigos niajn domojn per rabaĵo;
Mēs atradīsim visādas dārgas mantas, pildīsim savus namus ar laupījumu.
14 Vi lotos meze inter ni, Unu monujo estos por ni ĉiuj:
Tava daļa tev būs mūsu starpā, viens pats maks būs mums visiem.“
15 Mia filo, ne iru la vojon kune kun ili; Gardu vian piedon de ilia vojstreko,
Mans bērns, nestaigā vienā ceļā ar tiem; sargi savu kāju no viņu pēdām;
16 Ĉar iliaj piedoj kuras al malbono, Kaj rapidas, por verŝi sangon.
Jo viņu kājas skrien uz ļaunu un steidzās asinis izliet.
17 Ĉar vane estas metata reto Antaŭ la okuloj de ĉiu birdo.
Bet lai arī tīklu izplāta visiem putniem priekš acīm; tas ir par velti!
18 Kaj ili embuskas sian propran sangon, Ili insidas siajn proprajn animojn.
Tā arī viņi glūn uz savām pašu asinīm un glūn uz savu pašu dzīvību.
19 Tiaj estas la vojoj de ĉiu, kiu avidas rabakiron; Ĝi forprenas la vivon de sia posedanto.
Tā iet visiem, kas plēš netaisnu mantu; kam šī ir, tam tā paņem dzīvību.
20 La saĝo krias sur la strato; Ĝi aŭdigas sian voĉon sur la placoj;
Dieva gudrība skaņi sauc uz lielceļiem, uz ielām tā paceļ savu balsi;
21 Ĝi vokas en la ĉefaj kunvenejoj, ĉe la pordegaj enirejoj; En la urbo ĝi diras siajn parolojn.
Tā izsaucās, kur ļaužu vislielais troksnis; kur ieiet pilsētas vārtos, tā runā savu valodu:
22 Ĝis kiam, ho malkleruloj, vi amos nescion? Kaj al blasfemantoj plaĉos blasfemado, Kaj senprudentuloj malamos scion?
Cik ilgi, nejēgas, jūs mīlēsiet nejēdzību, un smējējiem gribēsies apsmiet, un ģeķi ienīdēs atzīšanu?
23 Returnu vin al mia predikado; Jen mi eligos al vi mian spiriton, Mi sciigos al vi miajn vortojn.
Griežaties pie manas mācības! Redzi, es jums došu savu garu un jums darīšu zināmus savus vārdus.
24 Ĉar mi vokis, kaj vi rifuzis; Mi etendis mian manon, kaj neniu atentis;
Tādēļ nu, ka es aicināju, un jūs liedzaties, ka savu roku izstiepju, un nav, kas uzklausa,
25 Kaj vi forĵetis ĉiujn miajn konsilojn, Kaj miajn predikojn vi ne deziris:
Un jūs visu manu padomu atmetiet un manas pārmācības negribiet;
26 Tial ankaŭ mi ridos ĉe via malfeliĉo; Mi mokos, kiam timo vin atakos.
Tādēļ arī es smiešos par jūsu postu, es smiešos, kad jums izbailes uzies,
27 Kiam la timo atakos vin kiel uragano, Kaj via malfeliĉo venos kiel ventego, Kiam venos al vi mizero kaj sufero:
Kad pār jums izbailes nāks kā auka, un posts jums uzbruks kā vētra, kad briesmas un bailes jums uzies.
28 Tiam ili min vokos, sed mi ne respondos; Ili min serĉos, sed min ne trovos.
Tad tie mani sauks, bet es neatbildēšu, tie mani meklēs agri, bet mani neatradīs,
29 Tial ke ili malamis scion, Kaj timon antaŭ la Eternulo ili ne deziris havi,
Tādēļ ka tie atzīšanu ienīdējuši un Tā Kunga bijāšanu nav pieņēmuši.
30 Ili ne deziris miajn konsilojn, Ili malestimis ĉiujn miajn predikojn:
Tiem negribējās mana padoma, tie ir nicinājuši visu manu pārmācīšanu;
31 Ili manĝu la fruktojn de sia agado, Kaj ili satiĝu de siaj pripensoj.
Tādēļ tie ēdīs no sava ceļa augļiem, un būs paēduši no saviem padomiem.
32 Ĉar la kapricoj de la malsaĝuloj ilin mortigas, Kaj la senzorgeco de la senorduloj ilin pereigas.
Jo nesaprašu nomaldīšanās tos nokauj, un ģeķu pārdrošība tos nomaitā.
33 Sed kiu min aŭskultas, tiu loĝos sendanĝere, Kaj estos trankvila, kaj ne timos malbonon.
Bet kas mani klausa, tas dzīvos droši, un savā mierā tas ļauna nebīsies.
