Sentencoj 9
1 La saĝo konstruis sian domon, Ĉarpentis ĝiajn sep kolonojn.
Modrost je zgradila svojo hišo, izklesala je svojih sedem stebrov,
2 Ĝi buĉis sian bruton, verŝis sian vinon, Kaj pretigis sian tablon.
pobila je svoje živali, zmešala je svoje vino, prav tako je pripravila svojo mizo.
3 Ĝi sendis siajn servantinojn, Por anonci sur la pintoj de la altaĵoj de la urbo:
Poslala je svoje dekle. Na najvišjih krajih mesta kliče:
4 Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Al la senspritulo ĝi diris:
»Kdorkoli je preprost, naj vstopi sèm.« Glede tistega, ki hoče razumevanje, mu reče:
5 Venu, manĝu de mia pano, Kaj trinku el la vino, kiun mi enverŝis.
»Pridi, jej od mojega kruha in pij od vina, ki sem ga namešala.«
6 Forlasu la malsaĝaĵon, kaj vivu; Kaj iru laŭ la vojo de la prudento.
Zapusti nespametne in živi in pojdi po poti razumevanja.
7 Kiu instruas blasfemanton, tiu prenas sur sin malhonoron; Kaj kiu penas ĝustigi malpiulon, tiu estas mokata.
Kdor graja posmehljivca, samemu sebi pridobiva sramoto in kdor ošteje zlobnega človeka, sebi pridobiva madež.
8 Ne penu ĝustigi blasfemanton, ke li vin ne malamu: Penu ĝustigi saĝulon, kaj li vin amos.
Ne grajaj posmehljivca, da te ne zasovraži. Oštej modrega človeka, in te bo ljubil.
9 Donu al saĝulo, kaj li ankoraŭ pli saĝiĝos; Instruu justulon, kaj li lernos pli.
Daj poučevanje modremu človeku in bo še modrejši, pouči pravičnega človeka in pomnožil se bo v znanju.
10 La komenco de la saĝo estas timo antaŭ la Eternulo; Kaj ekkono pri la Sanktulo estas prudento.
Strah Gospodov je začetek modrosti, in spoznanje svetega je razumevanje.
11 Ĉar per mi plimultiĝos viaj tagoj, Kaj aldoniĝos al vi jaroj da vivo.
Kajti po meni bodo tvoji dnevi pomnoženi in leta tvojega življenja ti bodo narasla.
12 Se vi saĝiĝis, vi saĝiĝis por vi; Kaj se vi blasfemas, vi sola suferos.
Če si moder, boš moder zase, toda če se posmehuješ, boš to sam trpel.
13 Virino malsaĝa, bruema, Sensprita, kaj nenion scianta,
Nespametna ženska je kričava. Naivna je in ničesar ne ve.
14 Sidas ĉe la pordo de sia domo, Sur seĝo sur altaĵo de la urbo,
Kajti sedi pri vratih svoje hiše, na sedežu, na visokih krajih mesta,
15 Por voki la pasantojn, Kiuj iras sian ĝustan vojon:
da kliče mimoidoče, ki gredo naravnost na svojih poteh:
16 Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Kaj al la senspritulo ŝi diris:
»Kdorkoli je preprost, naj vstopi sèm.« Glede tistega, ki hoče razumevanje, mu pravi:
17 Akvoj ŝtelitaj estas dolĉaj, Kaj pano kaŝita estas agrabla.
»Ukradene vode so sladke in kruh, pojeden na skrivnem, je prijeten.«
