Sentencoj 8

1 Ĉu ne vokas la saĝo? Kaj ĉu la prudento ne aŭdigas sian voĉon?

Ropar icke visheten, och klokheten låter sig höra?

2 Ĝi staras sur la pinto de altaĵoj, Apud la vojo, ĉe la vojkruĉiĝoj.

Uppenbara på vägen, och på stråtene står hon;

3 Apud la pordegoj, ĉe la eniro en la urbon, Ĉe la eniro tra la pordoj, ĝi kantas:

Vid stadsportarna, der man ingår, ropar hon;

4 Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia voĉo sin turnas al la homoj:

O! I män, jag ropar till eder; och ropar till folket.

5 Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.

Akter, I oförnuftige, uppå vishet, och I dårar, lägger det på hjertat.

6 Aŭskultu, ĉar mi parolos gravaĵon, Kaj ĝustaĵo eliros el mia buŝo.

Hörer, ty jag vill tala det märkeligit är, och lära det rätt är.

7 Ĉar mia lango parolos veron, Kaj malpiaĵon abomenas miaj lipoj.

Ty min mun skall tala sanningen, och mina läppar skola hata det ogudaktigt är.

8 Justaj estas ĉiuj paroloj de mia buŝo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.

All mins muns tal är rätt; der är intet vrångt eller falskt inne;

9 Ĉiuj ili estas ĝustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.

De äro all klar dem som förstå dem, och rätt dem som vilja anamma dem.

10 Prenu mian instruon, kaj ne arĝenton; Kaj la scion ŝatu pli, ol plej puran oron.

Tager vid min tuktan heldre än silfver, och akter lärdom högre än kosteligit guld.

11 Ĉar saĝo estas pli bona ol multekostaj ŝtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al ĝi.

Ty vishet är bättre än perlor, och allt det man önska må, kan intet liknas henne.

12 Mi, saĝo, loĝas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.

Jag, vishet, bor när klokhetene, och jag kan gifva god råd.

13 Timo antaŭ la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran buŝon mi malamas.

Herrans fruktan hatar det arga, högfärd, högmod och ondan väg; och jag kan icke lida en vrångan mun.

14 De mi venas konsilo kaj bonaranĝo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.

Mitt är både råd och dåd; jag hafver förstånd och magt;

15 Per mi reĝas la reĝoj, Kaj la estroj donas leĝojn de justeco.

Genom mig regera Konungarna, och rådherrarna stadga rätthet.

16 Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj ĉiuj juĝantoj sur la tero.

Genom mig råda Förstarna, regenter och alle domare på jordene.

17 Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj serĉantoj min trovos.

Jag älskar dem som mig älska; och de som mig bittida söka, de finna mig.

18 Riĉo kaj gloro estas ĉe mi, Daŭra havo kaj justo.

Rikedom och ära är när mig, varaktigt gods och rättfärdighet.

19 Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita arĝento.

Min frukt är bättre än guld och fint guld, och min tilldrägt bättre än utkoradt silfver.

20 Laŭ la vojo de vero mi iras, Laŭ la vojstreko de la justo;

Jag vandrar på rätta vägen, på domsens stigar;

21 Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.

Att jag skall väl besörja dem som mig älska, och uppfylla deras håfvor.

22 La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaŭ Siaj kreitaĵoj, tre antikve.

Herren hafver haft mig i sina vägars begynnelse; förr hans gerningar var jag.

23 Antaŭ eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaŭ la kreo de la tero.

Jag är insatt af evighet, af begynnelsen, förr jordena.

24 Kiam ankoraŭ ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraŭ ne ekzistis fontoj, ŝprucigantaj akvon.

Då djupen ännu intet voro, då var jag allaredo beredd; då källorna icke ännu runno med vatten.

25 Antaŭ ol la montoj estis starigitaj, Antaŭ la altaĵoj mi estis kreita;

Förr än bergen grundad voro, förr än högarna, var jag beredd.

26 Kiam la tero ankoraŭ ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.

Han hade icke ännu gjort jordena, och hvad derpå är, eller jordenes berg.

27 Dum Li firmigis la ĉielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la supraĵo de la abismo,

Då han beredde himmelen, var jag der; då han fattade djupen med sitt mål;

28 Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,

Då han befäste skyarna ofvantill; då han befäste djupsens källor;

29 Dum Li donis Sian leĝon al la maro, Por ke la akvoj ne transpaŝu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:

Då han satte hafvena sitt mål, och vattnena, att de icke skulle gå öfver sina befallning; då han lade jordenes grund;

30 Tiam mi estis ĉe Li kiel konstruanto; Mi estis la ĝojo de ĉiuj tagoj, Ludante antaŭ Li ĉiutempe.

Då var jag verkandes med honom, och hade mina lust dagliga, och spelade för honom alltid;

31 Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia ĝojo estas inter la homidoj.

Och spelade på hans jords krets, och min lust var med menniskors barn.

32 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min; Kaj feliĉaj estos tiuj, kiuj iras laŭ miaj vojoj.

Så hörer mig nu, min barn; salige äro de som min väg behålla.

33 Aŭskultu instruon kaj saĝiĝu, Kaj ne forĵetu ĝin.

Hörer tuktan, och varer vise, och låter icke fara henne.

34 Feliĉa estas la homo, kiu min aŭskultas, Kiu maldormas ĉiutage ĉe miaj pordoj, Kiu staras garde ĉe la fostoj de miaj pordegoj.

Säll är den menniska, som mig hörer, så att han vakar vid mina dörr dagliga, att han vaktar vid min dörrträ.

35 Ĉar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.

Den mig finner, han finner lifvet, och skall få behag af Herranom.

36 Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; Ĉiuj, kiuj min malamas, amas la morton.

Men den som syndar emot mig, han skadar sina själ; alle de mig hata, de älska döden.