Sentencoj 7
1 Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
И оғлум, сөзлиримгә әмәл қил, Тапшуруқлиримни жүригиңдә сақла.
2 Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
Тапшуруқлиримға әмәл қилсаң, яшнайсән; Тәлимлиримни көз қаричуқуңни асриғандәк асра.
3 Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
Уларни бармақлириңға теңип қой, Қәлб тахтаңға йезивал.
4 Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
Даналиқни, сән һәдә-сиңлим, дегин, Пәм-парасәтни «туққиним» дәп чақир.
5 Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
Шундақ қилсаң, улар сени ят хотундин жирақлаштуриду, Ағзидин силиқ сөз чиқидиған йочун аялдин нери қилиду.
6 Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
[Бир қетим] өйниң деризә көзнәклиридин ташқириға қариғинимда,
7 Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
Бир нәччә яш, садда жигитләрни көрдүм, Уларниң ичидин бир әқилсизни көрүп қалдим,
8 Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
У коча бойлап бузуқ [хотун турушлуқ] доқмуштин өтүп, Андин униң өйи тәрәпкә қарап маңди.
9 En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
Кәчқурун қараңғу чүшкәндә, Зулмәт кечә, ай қараңғусида [ишики алдидин өтти].
10 Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
Мана, өйдин бир хотун чиқип уни күтүвалди; Кийими паһишә аялларниңкидәк болуп, Нийити һейлә-микир еди.
11 Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
Ағзи бишәм-һаясиз, наһайити җаһил бир хотун, У өйидә турмайду,
12 Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
Бирдә мәһәллидә, бирдә мәйданларда, У кочилардики һәр доқмушта пайлап жүриду.
13 Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
Һелиқи яш жигитни тартип, уни сөйүп, Номуссизларчә униңға: —
14 Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
«Өйүмдә «енақлиқ қурбанлиғи» гөши бар, Мән бүгүн Худаға қәсәм қилған қурбанлиқни қилдим,
15 Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
Шуңа мән сизни чақирғили чиқтим, Дидариңизға тәлпүнүп издидим. Әнди сизни тепивалдим!
16 Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
Карвитимға Мисирниң кәштилик, йоллуқ либас япқучлирини яптим.
17 Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
Орун-көрпилиримгә хуш пурақ мурмәкки, муәттәр вә қовзақ дарчинларни чачтим.
18 Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
Келиң, таң атқичә муһәббәтлишәйли, ойнап һозурлинайли, Көңлимиз қанғичә өз ара әйш-ишрәт қилайли,
19 Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
Ерим өйдә йоқ, жирақ сәпәргә чиқип кәтти.
20 La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
У бир һәмян пул елип кәтти, Ай толғичә у өйгә кәлмәйду» — деди.
21 Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
Аял көп шерин сөзлири билән раса қизиқтурди, Чирайлиқ гәплири билән уни әсир қиливалди.
22 Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
Союшқа елип маңған өкүздәк, Һамақәт киши кишән билән җазаға маңғандәк, Қилтаққа чүшкән қуштәк, Жигит униң кәйнидин маңди. Җигирини оқ тешип өтмигучә, У бу ишниң һаятиға замин болидиғанлиғини һеч билмәйду.
23 Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
24 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
И оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар, Дегәнлиримгә қулақ селиңлар,
25 Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
Қәлбиңларни бундақ хотунниң йолиға кәткүзмәңлар, Униң алдам халтисиға чүшүп кәтмәңлар.
26 Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
Бундақ аял нурғун кишиләрни жиқитип яриландурған, Униң боғузлиған адәмлири толиму көптур,
