Sentencoj 7
1 Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
Moj sin, drži se mojih besed in moje zapovedi shrani s seboj.
2 Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
Ohranjaj moje zapovedi in živi in mojo postavo [ohranjaj] kakor punčico svojega očesa.
3 Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
Priveži si jih na svoje prste, zapiši jih na tablo svojega srca.
4 Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
Modrosti reci: »Ti si moja sestra« in razumevanje imenuj svojo sorodnico,
5 Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
da te lahko obvarujejo pred tujo žensko, pred tujko, ki laska s svojimi besedami.
6 Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
Kajti pri oknu svoje hiše sem pogledal skozi oknico
7 Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
in zagledal med preprostimi, razpoznal sem med mladostniki mladeniča brez razumevanja,
8 Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
ki gre po ulici v bližini njenega vogala in šel je [na] pot k njeni hiši,
9 En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
v poltemi, zvečer, v črnini temne noči
10 Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
in glej, tam ga je srečala ženska z okrasom pocestnice in premetenega srca.
11 Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
(Ona je glasna in trmoglava, njena stopala ne ostanejo v njeni hiši,
12 Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
sedaj je zunaj, sedaj na ulicah in preži na vsakem vogalu.)
13 Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
Tako ga je ujela in poljubila in mu s predrznim obrazom rekla:
14 Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
»S seboj imam mirovne daritve, danes sem izpolnila svoje zaobljube.
15 Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
Zato sem prišla, da se srečam s teboj, da marljivo iščem tvoj obraz in sem te našla.
16 Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
Svojo posteljo sem odela s pokrivali iz tapiserije, z rezbarskimi deli, s tankim lanenim platnom iz Egipta.
17 Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
Svojo posteljo sem odišavila z miro, alojo in cimetom.
18 Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
Pridi, vzemiva si najino nasičevanje ljubezni do jutra, tolaživa se z ljubeznimi.
19 Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
Kajti moža ni doma, odšel je [na] dolgo potovanje.
20 La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
S seboj je vzel torbo denarja in domov bo prišel na določen dan.«
21 Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
Z mnogo njenega vljudnega govorjenja je storila, da je popustil, z laskanjem svojih ustnic ga je prisilila.
22 Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
Nemudoma gre za njo, kakor gre vol v klanje ali kakor bedak h grajanju živine,
23 Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
dokler puščica ne prodre skozi njegova jetra, kakor ptica hiti k zanki in ne spozna, da je to za njegovo življenje.
24 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
Zato mi sedaj prisluhnite, oh vi otroci in bodite pozorni na besede iz mojih ust.
25 Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
Naj se tvoje srce na nagne k njenim potem, ne zaidi na njene steze.
26 Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
Kajti ona je vrgla dol mnogo ranjenih, da, mnogo močnih mož je bilo umorjenih po njej.
