Sentencoj 7
1 Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
Mwanakomana wangu, chengeta mashoko angu ugoviga mirayiro yangu mauri.
2 Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
Chengeta mirayiro yangu ugorarama; uchengete dzidziso dzangu semboni yeziso rako.
3 Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
Uzvisungirire paminwe yako; uzvinyore pahwendefa yomwoyo wako.
4 Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
Uti kuuchenjeri, “Uri hanzvadzi yangu,” uye uti kunzwisisa ndiyo hama yako;
5 Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
zvichakuchengeta kure nomukadzi chifeve; kubva pamudzimai asingazvibati anokwezva namashoko ake.
6 Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
Napawindo remba yangu ndakatarira panze nomumagirazi.
7 Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
Ndakaona pakati pavasina mano ndikacherechedza pakati pamajaya, rimwe jaya rakanga risina njere.
8 Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
Rakanga richidzika nomugwagwa pedyo nepakona yomukadzi uya, richifamba rakananga kumba kwake,
9 En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
panguva yorubvunzavaeni, zuva ravira, kunze kwosviba.
10 Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
Ipapo mukadzi akabuda kuzosangana naye, akapfeka sechifeve uye azere nounyengeri.
11 Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
Anotaura noruzha uye anozvikudza, tsoka dzake hadzigari pamba;
12 Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
imwe nguva ari munzira, imwe nguva ari pazvivara. Anorindira pamakona ose.
13 Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
Akamubata ndokumutsvoda, uye nechiso chisina nyadzi akati:
14 Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
“Ndine zvipiriso zvokuwadzana kumba kwangu; nhasi ndazadzisa mhiko dzangu.
15 Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
Saka ndauya kuzosangana newe; ndanga ndichikutsvaka, zvino ndazokuwana!
16 Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
Ndawaridza mubhedha wangu machira ane mavara, anobva kuIjipiti.
17 Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
Ndasasa zvinonhuhwira pamubhedha wangu, zvinoti: mura, gavakava nesinamoni.
18 Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
Uya, tinwe tigute norudo kusvikira mangwanani; ngatifare zvedu norudo!
19 Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
Murume wangu haako kumba, akafamba rwendo rurefu.
20 La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
Akatakura homwe yake izere nemari uye haangadzoki kumba kusvikira pajenaguru.”
21 Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
Namashoko okunyengetedza akamutsausa; akamukwezva nokutaura kwake kunonyengera.
22 Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
Pakarepo akamutevera senzombe inoenda kundobayiwa, senondo inopinda mumusungo,
23 Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
kusvikira museve wabaya chiropa chake, seshiri inokurumidza kupinda muugombe, asingazivi kuti zvichamuurayisa.
24 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
Saka zvino, vanakomana vangu, teererai kwandiri; nyatsoteererai zvandinotaura.
25 Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
Usarega mwoyo wako uchitsaukira kunzira dzake, kana kurasikira pamakwara ake.
26 Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
Vazhinji vakakuvadzwa naye vakawisirwa pasi; vaakauraya vakawanda kwazvo.
