Sentencoj 7
1 Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
Fili mi, custodi sermones meos, et præcepta mea reconde tibi. Fili,
2 Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
serva mandata mea, et vives; et legem meam quasi pupillam oculi tui:
3 Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
liga eam in digitis tuis, scribe illam in tabulis cordis tui.
4 Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
Dic sapientiæ: Soror mea es, et prudentiam voca amicam tuam:
5 Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
ut custodiant te a muliere extranea, et ab aliena quæ verba sua dulcia facit.
6 Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
De fenestra enim domus meæ per cancellos prospexi,
7 Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
et video parvulos; considero vecordem juvenem,
8 Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
qui transit per plateam juxta angulum et prope viam domus illius graditur:
9 En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
in obscuro, advesperascente die, in noctis tenebris et caligine.
10 Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
Et ecce occurrit illi mulier ornatu meretricio, præparata ad capiendas animas: garrula et vaga,
11 Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
quietis impatiens, nec valens in domo consistere pedibus suis;
12 Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
nunc foris, nunc in plateis, nunc juxta angulos insidians.
13 Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
Apprehensumque deosculatur juvenem, et procaci vultu blanditur, dicens:
14 Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
Victimas pro salute vovi; hodie reddidi vota mea:
15 Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
idcirco egressa sum in occursum tuum, desiderans te videre, et reperi.
16 Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
Intexui funibus lectulum meum; stravi tapetibus pictis ex Ægypto:
17 Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
aspersi cubile meum myrrha, et aloë, et cinnamomo.
18 Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
Veni, inebriemur uberibus, et fruamur cupitis amplexibus donec illucescat dies.
19 Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
Non est enim vir in domo sua: abiit via longissima:
20 La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
sacculum pecuniæ secum tulit; in die plenæ lunæ reversurus est in domum suam.
21 Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
Irretivit eum multis sermonibus, et blanditiis labiorum protraxit illum.
22 Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
Statim eam sequitur quasi bos ductus ad victimam, et quasi agnus lasciviens, et ignorans quod ad vincula stultus trahatur:
23 Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
donec transfigat sagitta jecur ejus, velut si avis festinet ad laqueum, et nescit quod de periculo animæ illius agitur.
24 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
Nunc ergo, fili mi, audi me, et attende verbis oris mei.
25 Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
Ne abstrahatur in viis illius mens tua, neque decipiaris semitis ejus;
26 Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
multos enim vulneratos dejecit, et fortissimi quique interfecti sunt ab ea.
