Sentencoj 7
1 Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
Fiam, őrizd meg mondásaimat és parancsaimat rejtsd el magadnál.
2 Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
Őrizd meg parancsaimat, hogy élj és tanomat, mint szemeid fényét.
3 Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
Kösd azokat ujjaidra, írjad azokat szíved táblájára.
4 Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
Mondd a bölcsességnek: nővérem vagy, s rokonnak nevezd az értelmességet;
5 Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
hogy megőrizzen idegen asszonytól, idegen nőtől, ki simává tette beszédjét.
6 Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
Mert házam ablakán, rácsozatomon át tekintettem ki.
7 Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
Ekkor láttam az együgyűek között, észre vettem a fiúk közt egy esztelen ifjút:
8 Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
elhalad az utczán annak szöglete mellett és a házához menő úton lépdel,
9 En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
szürkületkor, a nap estéjén, éj sötétségében és homályban.
10 Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
S íme elejébe egy asszony, parázna ruhájú és álnok szívű;
11 Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
zajongó ő és csapongó, házában nem nyugosznak lábai:
12 Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
egyszer az utczán, másszor piaczokon, minden szöglet mellett leselkedik.
13 Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
Megragadja őt, megcsókolja őt, szemérmetlen arczczal mondja neki:
14 Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
Békeáldozatokkal tartozom, ma megfizettem fogadalmaimat;
15 Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
azért jöttem ki elédbe, hogy fölkeressem színedet, és megtaláltalak.
16 Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
Takarókkal takartam le nyoszolyámat, egyiptomi tarka szövettel;
17 Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
behintettem fekvőhelyemet myrrhával, aloéval s fahéjjal.
18 Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
Jöjj! ittasodjunk szeretettel reggelig, enyelegjünk szerelemben.
19 Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
Mert nincs otthon a férfi, útra ment messzire;
20 La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
a pénzes zacskót kezébe vette, holdtölte napjára fog haza jönni.
21 Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
Elhajlította őt sok rábeszélésével, ajkai simaságával eltántorítja.
22 Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
Megy utána hirtelen, mint ökör, mely a levágásra megyen, s mint békóban fenyítéséhez az oktalan;
23 Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
mígnem nyíl fúrja át máját, a mint madár siet a tőrhöz, s nem tudja, hogy életébe kerül.
24 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
Most tehát, fiúk, hallgassatok reám s figyeljetek szájam mondásaira:
25 Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
ne térjen az ő utjaira szíved, ne tévelyegj ösvényein;
26 Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
mert sokan vannak a megöltek, kiket elejtett, és számosak mind a meggyilkoltjai.
