Sentencoj 7
1 Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
Poikani, noudata minun sanojani ja kätke mieleesi minun käskyni.
2 Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
Noudata minun käskyjäni, niin saat elää, säilytä opetukseni kuin silmäteräsi.
3 Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
Sido ne kiinni sormiisi, kirjoita ne sydämesi tauluun.
4 Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
Sano viisaudelle: "Sinä olet sisareni", kutsu ymmärrystä sukulaiseksi,
5 Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
että varjeltuisit irstaalta naiselta, vieraalta vaimolta, joka sanoillansa liehakoitsee.
6 Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
Sillä minä katselin taloni ikkunasta ristikon läpi,
7 Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
ja minä näin yksinkertaisten joukossa, havaitsin poikain seassa nuorukaisen, joka oli mieltä vailla.
8 Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
Hän kulki katua erään naisen kulmaukseen ja asteli hänen majaansa päin
9 En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
päivän illaksi hämärtyessä, yön aikana, pimeässä.
10 Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
Ja katso, nainen tulee häntä vastaan, porton puvussa, kavala sydämeltä.
11 Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
Hän on levoton ja hillitön, eivät pysy hänen jalkansa kotona;
12 Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
milloin hän on kadulla, milloin toreilla, ja väijyy joka kulmassa.
13 Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
Hän tarttui nuorukaiseen, suuteli häntä ja julkeasti katsoen sanoi hänelle:
14 Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
"Minun oli uhrattava yhteysuhri, tänä päivänä olen täyttänyt lupaukseni.
15 Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
Sentähden läksin ulos sinua vastaan, etsiäkseni sinua, ja olen sinut löytänyt.
16 Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
Olen leposijalleni peitteitä levittänyt, kirjavaa Egyptin liinavaatetta.
17 Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
Vuoteeseeni olen pirskoitellut mirhaa, aloeta ja kanelia.
18 Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
Tule, nauttikaamme lemmestä aamuun asti, riemuitkaamme rakkaudesta.
19 Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
Sillä mieheni ei ole kotona, hän meni matkalle kauas.
20 La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
Rahakukkaron hän otti mukaansa ja tulee kotiin vasta täydenkuun päiväksi."
21 Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
Hän taivutti hänet paljolla houkuttelullaan, vietteli liukkailla huulillansa:
22 Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
kkiä hän lähti hänen jälkeensä, niinkuin härkä menee teuraaksi, niinkuin hullu jalkaraudoissa kuritettavaksi,
23 Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
niinkuin lintu kiiruhtaa paulaan; eikä tiennyt, että oli henkeänsä kaupalla, kunnes nuoli lävisti hänen maksansa.
24 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
Sentähden, poikani, kuulkaa minua, kuunnelkaa minun suuni sanoja.
25 Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
Älköön poiketko sydämesi tuon naisen teille, älä eksy hänen poluillensa.
26 Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
Sillä paljon on surmattuja, hänen kaatamiaan, lukuisasti niitä, jotka hän on kaikki tappanut.
