Sentencoj 7
1 Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
Min Søn, vogt dig mine Ord, mine bud må du gemme hos dig;
2 Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
vogt mine bud, så skal du leve, som din Øjesten vogte du, hvad jeg har lært dig;
3 Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
bind dem om dine Fingre, skriv dem på dit Hjertes Tavle,
4 Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
sig til Visdommen: "Du er min Søster!" og kald Forstanden Veninde,
5 Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
at den må vogte dig for Andenmands Hustru, en fremmed Kvinde med sleske Ord.
6 Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
Thi fra mit Vindue skued jeg ud, jeg kigged igennem mit Gitter;
7 Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
og blandt de tankeløse så jeg en Yngling, en uden Vid blev jeg var blandt de unge;
8 Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
han gik på Gaden tæt ved et Hjørne, skred frem på Vej til hendes Hus
9 En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
i Skumringen henimod Aften, da Nat og Mørke brød frem.
10 Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
Og se, da møder Kvinden ham i Skøgedragt, underfundig i Hjertet;
11 Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
løssluppen, ustyrlig er hun, hjemme fandt hendes Fødder ej Ro;
12 Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
snart på Gader, snart på Torve, ved hvert et Hjørne lurer hun; -
13 Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
hun griber i ham og kysser ham og siger med frække Miner;
14 Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
"Jeg er et Takoffer skyldig og indfrier mit Løfte i Dag,
15 Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
gik derfor ud for at møde dig, søge dig, og nu har jeg fundet dig!
16 Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
Jeg har redt mit Leje med Tæpper, med broget ægyptisk Lærred
17 Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
jeg har stænket min Seng med Myrra, med Aloe og med Kanelbark;
18 Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
kom, lad os svælge til Daggry i Vellyst, beruse os i Elskovs Lyst!
19 Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
Thi Manden er ikke hjemme, - på Langfærd er han draget;
20 La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
Pengepungen tog han med, ved Fuldmåne kommer han hjem!"
21 Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
Hun lokked ham med mange fagre Ord, forførte ham med sleske Læber;
22 Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
tankeløst følger han hende som en Tyr, der føres til Slagtning, som en Hjort, der løber i Nettet,
23 Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
til en Pil gennemborer dens Lever, som en Fugl, der falder i Snaren, uden at vide, det gælder dens Liv.
24 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
Hør mig da nu, min Søn, og lyt til min Munds Ord!
25 Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
Ej bøje du Hjertet til hendes Veje, far ikke vild på hendes Stier;
26 Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
thi mange ligger slagne, hvem hun har fældet, og stor er Hoben, som hun slog ihjel.
