Sentencoj 6

1 Mia filo! se vi garantiis por via proksimulo Kaj donis vian manon por aliulo,

[Fili mi, si spoponderis pro amico tuo, defixisti apud extraneum manum tuam:

2 Tiam vi enretiĝis per la vortoj de via buŝo, Kaptiĝis per la vortoj de via buŝo.

illaqueatus es verbis oris tui, et captus propriis sermonibus.

3 Tiam, mia filo, agu tiel kaj saviĝu, Ĉar vi falis en la mano de via proksimulo: Iru, vigliĝu, kaj petegu vian proksimulon;

Fac ergo quod dico, fili mi, et temetipsum libera, quia incidisti in manum proximi tui. Discurre, festina, suscita amicum tuum.

4 Ne lasu viajn okulojn dormi Kaj viajn palpebrojn dormeti;

Ne dederis somnum oculis tuis, nec dormitent palpebræ tuæ.

5 Savu vin, kiel gazelo, el la mano, Kaj kiel birdo el la mano de la birdokaptisto.

Eruere quasi damula de manu, et quasi avis de manu aucupis.]

6 Iru al la formiko, vi maldiligentulo; Rigardu ĝian agadon, kaj saĝiĝu.

[Vade ad formicam, o piger, et considera vias ejus, et disce sapientiam.

7 Kvankam ĝi ne havas estron, Nek kontrolanton, nek reganton,

Quæ cum non habeat ducem, nec præceptorem, nec principem,

8 Ĝi pretigas en la somero sian panon, Ĝi kolektas dum la rikolto sian manĝon.

parat in æstate cibum sibi, et congregat in messe quod comedat.

9 Ĝis kiam, maldiligentulo, vi kuŝos? Kiam vi leviĝos de via dormo?

Usquequo, piger, dormies? quando consurges e somno tuo?

10 Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kuŝado;

Paululum dormies, paululum dormitabis, paululum conseres manus ut dormias;

11 Kaj venos via malriĉeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.

et veniet tibi quasi viator egestas, et pauperies quasi vir armatus. Si vero impiger fueris, veniet ut fons messis tua, et egestas longe fugiet a te.]

12 Homo sentaŭga, homo malbonfarema, Iras kun buŝo malica,

[Homo apostata, vir inutilis, graditur ore perverso;

13 Donas signojn per la okuloj, aludas per siaj piedoj, Komprenigas per siaj fingroj;

annuit oculis, terit pede, digito loquitur,

14 Perverseco estas en lia koro, li intencas malbonon; En ĉiu tempo li semas malpacon.

pravo corde machinatur malum, et omni tempore jurgia seminat.

15 Tial subite venos lia pereo; Li estos rompita subite, kaj neniu lin sanigos.

Huic extemplo veniet perditio sua, et subito conteretur, nec habebit ultra medicinam.]

16 Jen estas ses aferoj, kiujn la Eternulo malamas, Kaj sep, kiujn Li abomenegas.

[Sex sunt quæ odit Dominus, et septimum detestatur anima ejus:

17 Arogantaj okuloj, mensogema lango, Kaj manoj, kiuj verŝas senkulpan sangon,

oculos sublimes, linguam mendacem, manus effundentes innoxium sanguinem,

18 Koro, kiu preparas malbonfarajn intencojn, Piedoj, kiuj rapidas kuri al malbono,

cor machinans cogitationes pessimas, pedes veloces ad currendum in malum,

19 Falsa atestanto, kiu elspiras mensogojn; Kaj tiu, kiu semas malpacon inter fratoj.

proferentem mendacia testem fallacem, et eum qui seminat inter fratres discordias.]

20 Konservu, mia filo, la ordonon de via patro, Kaj ne forĵetu la instruon de via patrino.

[Conserva, fili mi, præcepta patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ.

21 Ligu ilin por ĉiam al via koro, Volvu ilin sur vian kolon.

Liga ea in corde tuo jugiter, et circumda gutturi tuo.

22 Kiam vi iros, ili gvidos vin; Kiam vi kuŝiĝos, ili vin gardos; Kaj kiam vi vekiĝos, ili parolos kun vi.

Cum ambulaveris, gradiantur tecum; cum dormieris, custodiant te: et evigilans loquere cum eis.

23 Ĉar moralordono estas lumingo, kaj instruo estas lumo, Kaj edifaj predikoj estas vojo de vivo,

Quia mandatum lucerna est, et lex lux, et via vitæ increpatio disciplinæ:

24 Por gardi vin kontraŭ malbona virino, Kontraŭ glata lango de fremdulino.

ut custodiant te a muliere mala, et a blanda lingua extraneæ.

25 Ne deziregu en via koro ŝian belecon, Kaj ne kaptiĝu per ŝiaj palpebroj.

Non concupiscat pulchritudinem ejus cor tuum, nec capiaris nutibus illius:

26 Ĉar la kosto de publikulino estas nur unu pano; Sed fremda edzino forkaptas la grandvaloran animon.

pretium enim scorti vix est unius panis, mulier autem viri pretiosam animam capit.

27 Ĉu iu povas teni fajron en sia sino tiel, Ke liaj vestoj ne brulu?

Numquid potest homo abscondere ignem in sinu suo, ut vestimenta illius non ardeant?

28 Ĉu iu povas marŝi sur ardantaj karboj, Ne bruligante siajn piedojn?

aut ambulare super prunas, ut non comburantur plantæ ejus?

29 Tiel ankaŭ estas kun tiu, kiu venas al la edzino de sia proksimulo; Neniu, kiu ŝin ektuŝas, restas sen puno.

sic qui ingreditur ad mulierem proximi sui, non erit mundus cum tetigerit eam.

30 Oni ne faras grandan honton al ŝtelanto, Se li ŝtelas por sin satigi, kiam li malsatas;

Non grandis est culpa cum quis furatus fuerit: furatur enim ut esurientem impleat animam;

31 Kaj kiam oni lin kaptas, li pagas sepoble; La tutan havon de sia domo li fordonas.

deprehensus quoque reddet septuplum, et omnem substantiam domus suæ tradet.

32 Sed kiu adultas kun virino, tiu estas sensaĝa; Tiu, kiu faras tion, pereigas sian animon;

Qui autem adulter est, propter cordis inopiam perdet animam suam;

33 Batojn kaj malhonoron li ricevas, Kaj lia honto ne elviŝiĝas;

turpitudinem et ignominiam congregat sibi, et opprobrium illius non delebitur:

34 Ĉar furiozas la ĵaluzo de la edzo; Kaj li ne indulgas en la tempo de la venĝo.

quia zelus et furor viri non parcet in die vindictæ,

35 Li rigardas nenian kompenson, Kaj li ne akceptas, se vi volas eĉ multe donaci.

nec acquiescet cujusquam precibus, nec suscipiet pro redemptione dona plurima.]