Sentencoj 6
1 Mia filo! se vi garantiis por via proksimulo Kaj donis vian manon por aliulo,
Synu můj, slíbil-lis za přítele svého, podal-lis cizímu ruky své,
2 Tiam vi enretiĝis per la vortoj de via buŝo, Kaptiĝis per la vortoj de via buŝo.
Zapleten jsi slovy úst svých, jat jsi řečmi úst svých.
3 Tiam, mia filo, agu tiel kaj saviĝu, Ĉar vi falis en la mano de via proksimulo: Iru, vigliĝu, kaj petegu vian proksimulon;
Učiniž tedy toto, synu můj, a vyprosť se, poněvadžs se dostal v ruku přítele svého. Jdi, pokoř se, a probuď přítele svého.
4 Ne lasu viajn okulojn dormi Kaj viajn palpebrojn dormeti;
Nedej usnouti očím svým, a zdřímati víčkám svým.
5 Savu vin, kiel gazelo, el la mano, Kaj kiel birdo el la mano de la birdokaptisto.
Vydři se jako srna z ruky, a jako pták z ruky čižebníka.
6 Iru al la formiko, vi maldiligentulo; Rigardu ĝian agadon, kaj saĝiĝu.
Jdi k mravenci, lenochu, shlédni cesty jeho, a nabuď moudrosti.
7 Kvankam ĝi ne havas estron, Nek kontrolanton, nek reganton,
Kterýž nemaje vůdce, ani správce, ani pána,
8 Ĝi pretigas en la somero sian panon, Ĝi kolektas dum la rikolto sian manĝon.
Připravuje v létě pokrm svůj, shromažďuje ve žni potravu svou.
9 Ĝis kiam, maldiligentulo, vi kuŝos? Kiam vi leviĝos de via dormo?
Dokudž lenochu ležeti budeš? Skoro-liž vstaneš ze sna svého?
10 Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kuŝado;
Maličko pospíš, maličko zdřímeš, maličko složíš ruce, abys poležel,
11 Kaj venos via malriĉeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.
V tom přijde jako pocestný chudoba tvá, a nouze tvá jako muž zbrojný.
12 Homo sentaŭga, homo malbonfarema, Iras kun buŝo malica,
Èlověk nešlechetný, muž nepravý chodí v převrácenosti úst.
13 Donas signojn per la okuloj, aludas per siaj piedoj, Komprenigas per siaj fingroj;
Mhourá očima svýma, mluví nohama svýma, ukazuje prsty svými.
14 Perverseco estas en lia koro, li intencas malbonon; En ĉiu tempo li semas malpacon.
Převrácenost všeliká jest v srdci jeho, smýšlí zlé všelikého času, sváry rozsívá.
15 Tial subite venos lia pereo; Li estos rompita subite, kaj neniu lin sanigos.
A protož v náhle přijde bída jeho, rychle setřín bude, a nebudeť uléčení.
16 Jen estas ses aferoj, kiujn la Eternulo malamas, Kaj sep, kiujn Li abomenegas.
Těchto šesti věcí nenávidí Hospodin, a sedmá ohavností jest duši jeho:
17 Arogantaj okuloj, mensogema lango, Kaj manoj, kiuj verŝas senkulpan sangon,
Očí vysokých, jazyka lživého, a rukou vylévajících krev nevinnou,
18 Koro, kiu preparas malbonfarajn intencojn, Piedoj, kiuj rapidas kuri al malbono,
Srdce, kteréž ukládá myšlení nepravá, noh kvapných běžeti ke zlému,
19 Falsa atestanto, kiu elspiras mensogojn; Kaj tiu, kiu semas malpacon inter fratoj.
Svědka lživého, mluvícího lež, a toho, jenž rozsívá různice mezi bratřími.
20 Konservu, mia filo, la ordonon de via patro, Kaj ne forĵetu la instruon de via patrino.
Ostříhejž, synu můj, přikázaní otce svého, a neopouštěj naučení matky své.
21 Ligu ilin por ĉiam al via koro, Volvu ilin sur vian kolon.
Přivazuj je k srdci svému ustavičně, a k hrdlu svému je připínej.
22 Kiam vi iros, ili gvidos vin; Kiam vi kuŝiĝos, ili vin gardos; Kaj kiam vi vekiĝos, ili parolos kun vi.
Kamžkoli půjdeš, ono tě zprovodí, když spáti budeš, bude tě ostříhati, a když procítíš, bude s tebou rozmlouvati,
23 Ĉar moralordono estas lumingo, kaj instruo estas lumo, Kaj edifaj predikoj estas vojo de vivo,
(Nebo přikázaní jest svíce, a naučení světlo, a cesta života jsou domlouvání vyučující),
24 Por gardi vin kontraŭ malbona virino, Kontraŭ glata lango de fremdulino.
Aby tě ostříhalo od ženy zlé, od úlisnosti jazyka ženy cizí.
25 Ne deziregu en via koro ŝian belecon, Kaj ne kaptiĝu per ŝiaj palpebroj.
Nežádejž krásy její v srdci svém, a nechať tě nejímá víčky svými.
26 Ĉar la kosto de publikulino estas nur unu pano; Sed fremda edzino forkaptas la grandvaloran animon.
Nebo příčinou ženy cizoložné zchudl bys až do kusu chleba, anobrž žena cizoložná drahou duši ulovuje.
27 Ĉu iu povas teni fajron en sia sino tiel, Ke liaj vestoj ne brulu?
Může-liž kdo skrýti oheň v klíně svém, aby roucho jeho se nepropálilo?
28 Ĉu iu povas marŝi sur ardantaj karboj, Ne bruligante siajn piedojn?
Může-liž kdo choditi po uhlí řeřavém, aby nohy jeho se neopálily?
29 Tiel ankaŭ estas kun tiu, kiu venas al la edzino de sia proksimulo; Neniu, kiu ŝin ektuŝas, restas sen puno.
Tak kdož vchází k ženě bližního svého, nebudeť bez viny, kdož by se jí koli dotkl.
30 Oni ne faras grandan honton al ŝtelanto, Se li ŝtelas por sin satigi, kiam li malsatas;
Neuvozují potupy na zloděje, jestliže by ukradl, aby nasytil život svůj, když lační,
31 Kaj kiam oni lin kaptas, li pagas sepoble; La tutan havon de sia domo li fordonas.
Ač postižen jsa, navracuje to sedmernásobně, vším statkem domu svého nahražuje:
32 Sed kiu adultas kun virino, tiu estas sensaĝa; Tiu, kiu faras tion, pereigas sian animon;
Ale cizoložící s ženou blázen jest; kdož hubí duši svou, tenť to činí;
33 Batojn kaj malhonoron li ricevas, Kaj lia honto ne elviŝiĝas;
Trápení a lehkosti dochází, a útržka jeho nebývá shlazena.
34 Ĉar furiozas la ĵaluzo de la edzo; Kaj li ne indulgas en la tempo de la venĝo.
Nebo zůřivý jest hněv muže, a neodpouštíť v den pomsty.
35 Li rigardas nenian kompenson, Kaj li ne akceptas, se vi volas eĉ multe donaci.
Neohlídá se na žádnou záplatu, aniž přijímá, by i množství darů dával.
