Sentencoj 6
1 Mia filo! se vi garantiis por via proksimulo Kaj donis vian manon por aliulo,
Sine moj, kad jamčiš bližnjemu svojem i daš svoju ruku drugome,
2 Tiam vi enretiĝis per la vortoj de via buŝo, Kaptiĝis per la vortoj de via buŝo.
vezao si se vlastitim usnama, uhvatio se riječima svojih usta;
3 Tiam, mia filo, agu tiel kaj saviĝu, Ĉar vi falis en la mano de via proksimulo: Iru, vigliĝu, kaj petegu vian proksimulon;
učini onda ovo, sine moj: oslobodi se! Jer si dopao u ruke bližnjemu svojemu; idi, baci se preda nj i salijeći bližnjega svoga.
4 Ne lasu viajn okulojn dormi Kaj viajn palpebrojn dormeti;
Ne daj sna svojim očima ni drijema svojim vjeđama;
5 Savu vin, kiel gazelo, el la mano, Kaj kiel birdo el la mano de la birdokaptisto.
otmi se kao gazela iz mreže i kao ptica iz ruku ptičaru.
6 Iru al la formiko, vi maldiligentulo; Rigardu ĝian agadon, kaj saĝiĝu.
Idi k mravu, lijenčino, promatraj njegove pute i budi mudar:
7 Kvankam ĝi ne havas estron, Nek kontrolanton, nek reganton,
on nema vođe, nadzornika, ni nadstojnika,
8 Ĝi pretigas en la somero sian panon, Ĝi kolektas dum la rikolto sian manĝon.
ljeti se sebi brine za hranu i prikuplja jelo u doba žetve.
9 Ĝis kiam, maldiligentulo, vi kuŝos? Kiam vi leviĝos de via dormo?
A ti, dokle ćeš, lijenčino, spavati? Kad ćeš se dići oda sna svoga?
10 Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kuŝado;
Još malo odspavaj, još malo odrijemaj, još malo podvij ruke za počinak
11 Kaj venos via malriĉeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.
i doći će tvoje siromaštvo kao skitač i tvoja oskudica kao oružanik.
12 Homo sentaŭga, homo malbonfarema, Iras kun buŝo malica,
Nevaljalac i opak čovjek hodi s lažljivim ustima;
13 Donas signojn per la okuloj, aludas per siaj piedoj, Komprenigas per siaj fingroj;
namiguje očima, lupka nogama, pokazuje prstima;
14 Perverseco estas en lia koro, li intencas malbonon; En ĉiu tempo li semas malpacon.
prijevare su mu u srcu, snuje zlo u svako doba, zameće svađe.
15 Tial subite venos lia pereo; Li estos rompita subite, kaj neniu lin sanigos.
Zato će mu iznenada doći propast, i učas će se slomiti i neće mu biti lijeka.
16 Jen estas ses aferoj, kiujn la Eternulo malamas, Kaj sep, kiujn Li abomenegas.
Šest je stvari koje Gospod mrzi, a sedam ih je gnusoba njegovu biću:
17 Arogantaj okuloj, mensogema lango, Kaj manoj, kiuj verŝas senkulpan sangon,
ohole oči, lažljiv jezik, ruke koje prolijevaju krv nevinu,
18 Koro, kiu preparas malbonfarajn intencojn, Piedoj, kiuj rapidas kuri al malbono,
srce koje smišlja grešne misli, noge koje hitaju na zlo,
19 Falsa atestanto, kiu elspiras mensogojn; Kaj tiu, kiu semas malpacon inter fratoj.
lažan svjedok koji širi laži, i čovjek koji zameće svađe među braćom.
20 Konservu, mia filo, la ordonon de via patro, Kaj ne forĵetu la instruon de via patrino.
Sine moj, čuvaj zapovijedi oca svoga i ne odbacuj nauka matere svoje.
21 Ligu ilin por ĉiam al via koro, Volvu ilin sur vian kolon.
Priveži ih sebi na srce zauvijek, ovij ih oko svoga grla;
22 Kiam vi iros, ili gvidos vin; Kiam vi kuŝiĝos, ili vin gardos; Kaj kiam vi vekiĝos, ili parolos kun vi.
da te vode kada hodiš, da te čuvaju kada spavaš i da te razgovaraju kad se probudiš.
23 Ĉar moralordono estas lumingo, kaj instruo estas lumo, Kaj edifaj predikoj estas vojo de vivo,
Jer je zapovijed svjetiljka, pouka je svjetlost, opomene stege put su života;
24 Por gardi vin kontraŭ malbona virino, Kontraŭ glata lango de fremdulino.
da te čuvaju od zle žene, od laskava jezika tuđinke.
25 Ne deziregu en via koro ŝian belecon, Kaj ne kaptiĝu per ŝiaj palpebroj.
Ne poželi u svom srcu njezine ljepote i ne daj da te osvoji trepavicama svojim,
26 Ĉar la kosto de publikulino estas nur unu pano; Sed fremda edzino forkaptas la grandvaloran animon.
jer bludnici dostaje i komad kruha, dok preljubnica lovi dragocjeni život.
27 Ĉu iu povas teni fajron en sia sino tiel, Ke liaj vestoj ne brulu?
Može li tko nositi oganj u njedrima a da mu se odjeća ne upali?
28 Ĉu iu povas marŝi sur ardantaj karboj, Ne bruligante siajn piedojn?
Može li tko hoditi po živom ugljevlju a svojih nogu da ne ožeže?
29 Tiel ankaŭ estas kun tiu, kiu venas al la edzino de sia proksimulo; Neniu, kiu ŝin ektuŝas, restas sen puno.
Tako biva onomu tko ide k ženi svoga bližnjega: neće ostati bez kazne tko god se nje dotakne.
30 Oni ne faras grandan honton al ŝtelanto, Se li ŝtelas por sin satigi, kiam li malsatas;
Ne sramote li lupeža sve ako je krao da gladan utoli glad:
31 Kaj kiam oni lin kaptas, li pagas sepoble; La tutan havon de sia domo li fordonas.
uhvaćen, on sedmerostruko vraća i plaća svim imanjem kuće svoje.
32 Sed kiu adultas kun virino, tiu estas sensaĝa; Tiu, kiu faras tion, pereigas sian animon;
Nerazuman je, dakle, tko se upušta s preljubnicom; dušu svoju gubi koji tako čini.
33 Batojn kaj malhonoron li ricevas, Kaj lia honto ne elviŝiĝas;
Bruke i sramote dopada i rug mu se nikad ne briše.
34 Ĉar furiozas la ĵaluzo de la edzo; Kaj li ne indulgas en la tempo de la venĝo.
Jer bijesna je ljubomornost u muža: on ne zna za milost u osvetni dan;
35 Li rigardas nenian kompenson, Kaj li ne akceptas, se vi volas eĉ multe donaci.
ne pristaje ni na kakav otkup i ne prima ma kolike mu darove dao.
