Sentencoj 5
1 Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,
Min son, akta på min vishet, böj ditt öra till mitt förstånd,
2 Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.
så att du bevarar eftertänksamhet och låter dina läppar taga kunskap i akt.
3 Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.
Se, av honung drypa en trolös kvinnas läppar, och halare än olja är hennes mun.
4 Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.
Men på sistone bliver hon bitter såsom malört och skarp såsom ett tveeggat svärd.
Hennes fötter styra nedåt mot döden till dödsriket draga hennes steg. (Sheol h7585)
6 Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.
Livets väg vill hon ej akta på; hennes stigar äro villostigar, fastän hon ej vet det.
7 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.
Så hören mig nu, I barn, och viken icke ifrån min muns tal.
8 Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,
Låt din väg vara fjärran ifrån henne, och nalkas icke dörren till hennes hus.
9 Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,
Må du ej åt andra få offra din ära, ej dina år åt en som hämnas grymt;
10 Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,
må icke främmande få mätta sig av ditt gods och dina mödors frukt komma i en annans hus,
11 Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,
så att du själv på sistone måste sucka, när ditt hull och ditt kött är förtärt.
12 Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!
och säga: "Huru kunde jag så hata tuktan, huru kunde mitt hjärta så förakta tillrättavisning!
13 Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.
Varför lyssnade jag icke till mina lärares röst, och böjde icke mitt öra till dem som ville undervisa mig?
14 Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.
Föga fattas nu att jag har drabbats av allt vad ont är, mitt i församling och menighet.
15 Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.
Drick vatten ur din egen brunn det vatten som rinner ur din egen källa.
16 Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.
Icke vill du att dina flöden skola strömma ut på gatan, dina vattenbäckar på torgen?
17 Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.
Nej, dig allena må de tillhöra, och ingen främmande jämte dig.
18 Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.
Din brunn må vara välsignad, och av din ungdoms hustru må du hämta din glädje;
19 Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.
hon, den älskliga hinden, den täcka gasellen, hennes barm förnöje dig alltid, i hennes kärlek finne du ständig din lust.
20 Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?
Min son, icke skall du hava din lust i en främmande kvinna? Icke skall du sluta din nästas hustru i din famn?
21 Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.
Se, för HERRENS ögon ligga var människas vägar blottade, och på alla hennes stigar giver han akt.
22 Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.
Den ogudaktige fångas av sina egna missgärningar och fastnar i sin egen synds snaror.
23 Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.
Han måste dö, därför att han icke lät tukta sig; ja, genom sin stora dårskap kommer han på fall.
