Sentencoj 5
1 Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,
Sine moj, čuj moju mudrost, prigni uho mojoj razboritosti
2 Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.
da sačuvaš oprez, da ti usne zadrže znanje.
3 Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.
Jer s usana žene preljubnice kaplje med i nepce joj je glađe od ulja,
4 Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.
ali je ona naposljetku gorka kao pelin, oštra kao dvosjekli mač.
Njene noge silaze k smrti, a koraci vode u Podzemlje. (Sheol h7585)
6 Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.
Ona ne pazi na put života, ne mari što su joj staze kolebljive.
7 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.
Zato me sada poslušaj, sine, i ne odstupaj od riječi mojih usta.
8 Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,
Neka je put tvoj daleko od nje i ne približuj se vratima njezine kuće,
9 Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,
da drugima ne bi dao svoju slavu i okrutnima svoje godine;
10 Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,
da se ne bi tuđinci nasitili tvoga dobra i da tvoja zaslužba ne ode u tuđu kuću;
11 Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,
da ne ridaš na koncu kad ti nestane tijela i puti
12 Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!
i da ne kažeš: “Oh, kako sam mrzio pouku i kako mi je srce preziralo ukor!
13 Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.
I ne slušah glasa svojih učitelja, niti priklonih uho onima što me poučavahu.
14 Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.
I umalo ne zapadoh u svako zlo, usred zbora i zajednice!”
15 Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.
Pij vodu iz svoje nakapnice i onu što teče iz tvoga studenca.
16 Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.
Moraju li se tvoji izvori razlijevati i tvoji potoci teći ulicama?
17 Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.
Nego neka oni budu samo tvoji, a ne i tuđinaca koji su uza te.
18 Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.
Neka je blagoslovljen izvor tvoj i raduj se sa ženom svoje mladosti:
19 Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.
neka ti je kao mila košuta i ljupka gazela, neka te grudi njene opajaju u svako doba, njezina ljubav zatravljuje bez prestanka!
20 Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?
TÓa zašto bi se, sine moj, zanosio preljubnicom i grlio tuđinki njedra?
21 Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.
Jer pred Jahvinim su očima čovjekovi putovi i on motri sve njegove staze.
22 Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.
Opakoga će uhvatiti njegova zloća i sapet će ga užad njegovih grijeha.
23 Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.
Umrijet će jer nema pouke, propast će zbog svoje goleme gluposti.
