Sentencoj 29
1 Se homo ofte admonita restos obstina, Li subite pereos sen ia helpo.
Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.
2 Kiam altiĝas virtuloj, la popolo ĝojas; Sed kiam regas malvirtulo, la popolo ĝemas.
Er der mange retfærdige, glædes Folket, men råder de gudløse, sukker Folket.
3 Homo, kiu amas saĝon, ĝojigas sian patron; Sed kiu komunikiĝas kun malĉastulinoj, tiu disperdas sian havon.
Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgås, bortødsler Gods.
4 Reĝo per justeco fortikigas la landon; Sed donacamanto ĝin ruinigas.
Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.
5 Homo, kiu flatas al sia proksimulo, Metas reton antaŭ liaj piedoj.
Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.
6 Per sia pekado malbona homo sin implikas; Sed virtulo triumfas kaj ĝojas.
I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.
7 Virtulo penas ekkoni la aferon de malriĉuloj; Sed malvirtulo ne povas kompreni.
Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.
8 Homoj blasfemantaj indignigas urbon; Sed saĝuloj kvietigas koleron.
Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.
9 Se saĝa homo havas juĝan aferon kun homo malsaĝa, Tiam, ĉu li koleras, ĉu li ridas, li ne havas trankvilon.
Går Vismand i Rette med Dåre, vredes og ler han, alt preller af.
10 Sangaviduloj malamas senkulpulon; Sed virtuloj zorgas pri lia vivo.
De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.
11 Sian tutan koleron aperigas malsaĝulo; Sed saĝulo ĝin retenas.
En Tåbe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.
12 Se reganto atentas mensogon, Tiam ĉiuj liaj servantoj estas malvirtuloj.
En Fyrste, som lytter til Løgnetale, får lufter gudløse Tjenere.
13 Malriĉulo kaj procentegisto renkontiĝas; La Eternulo donas lumon al la okuloj de ambaŭ.
Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.
14 Se reĝo juĝas juste malriĉulojn, Lia trono fortikiĝas por ĉiam.
En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone står fast evindelig.
15 Kano kaj instruo donas saĝon; Sed knabo, lasita al si mem, hontigas sian patrinon.
Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.
16 Kiam altiĝas malvirtuloj, tiam multiĝas krimoj; Sed virtuloj vidos ilian falon.
Bliver mange gudløse tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.
17 Punu vian filon, kaj li vin trankviligos, Kaj li donos ĝojon al via animo.
Tugt din Søn, så kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.
18 Se ne ekzistas profetaj predikoj, tiam popolo fariĝas sovaĝa; Sed bone estas al tiu, kiu observas la leĝojn.
Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter på Loven.
19 Per vortoj sklavo ne instruiĝas; Ĉar li komprenas, sed ne obeas.
Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.
20 Ĉu vi vidas homon, kiu tro rapidas kun siaj vortoj? Estas pli da espero por malsaĝulo ol por li.
Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Tåbe er der snarere Håb end for ham.
21 Se oni de infaneco kutimigas sklavon al dorlotiĝado, Li poste fariĝas neregebla.
Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.
22 Kolerema homo kaŭzas malpacojn, Kaj flamiĝema kaŭzas multajn pekojn.
Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.
23 La fiereco de homo lin malaltigos; Sed humilulo atingos honoron.
Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnår Ære.
24 Kiu dividas kun ŝtelisto, tiu malamas sian animon; Li aŭdas la ĵuron kaj nenion diras.
Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.
25 Timo antaŭ homoj faligas en reton; Sed kiu fidas la Eternulon, tiu estas ŝirmita.
Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler på HERREN, er bjærget.
26 Multaj serĉas favoron de reganto; Sed la sorto de homo dependas de la Eternulo.
Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.
27 Maljusta homo estas abomenaĵo por virtuloj; Kaj kiu iras la ĝustan vojon, tiu estas abomenaĵo por malvirtulo.
Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.
