Sentencoj 24

1 Ne sekvu malbonajn homojn, Kaj ne deziru esti kun ili;

Ne zavidi zlijem ljudima niti želi da si s njima.

2 Ĉar ilia koro pensas pri perfortaĵo, Kaj ilia buŝo parolas malbonaĵon.

Jer o pogibli misli srce njihovo i usne njihove govore o muci.

3 Per saĝo konstruiĝas domo, Kaj per prudento ĝi fortikiĝas;

Mudrošæu se zida kuæa i razumom utvrðuje se.

4 Kaj per sciado la ĉambroj pleniĝas Per ĉia havo grandvalora kaj agrabla.

I znanjem se pune klijeti svakoga blaga i dragocjena i mila.

5 Homo saĝa havas forton, Kaj homo prudenta estas potenca.

Mudar je èovjek jak, i razuman je èovjek silan snagom.

6 Kun pripenso faru militon; Kaj venko venas per multe da konsilantoj.

Jer mudrijem savjetom ratovaæeš, i izbavljenje je u mnoštvu savjetnika.

7 Tro alta estas la saĝo por malsaĝulo; Ĉe la pordego li ne malfermos sian buŝon.

Visoke su bezumnome mudrosti; neæe otvoriti usta svojih na vratima.

8 Kiu intencas fari malbonon, Tiun oni nomas maliculo.

Ko misli zlo èiniti zvaæe se zlikovac.

9 Malico de malsaĝulo estas peko; Kaj blasfemanto estas abomenaĵo por homo.

Misao bezumnikova grijeh je, i potsmjevaè je gad ljudski.

10 Se vi montriĝis malforta en tago de mizero, Via forto estas ja malgranda.

Ako kloneš u nevolji, skratiæe ti se sila.

11 Savu tiujn, kiujn oni prenis por mortigi, Kaj ne fortiriĝu de tiuj, kiuj estas kondamnitaj al morto.

Izbavljaj pohvatane na smrt; i koje hoæe da pogube, nemoj se ustegnuti od njih.

12 Se vi diras: Ni tion ne sciis, La esploranto de koroj ja komprenas, Kaj la gardanto de via animo ja scias, Kaj Li redonas al homo laŭ liaj faroj.

Ako li reèeš: gle, nijesmo znali za to; neæe li razumjeti onaj koji ispituje srca, i koji èuva dušu tvoju neæe li doznati i platiti svakome po djelima njegovijem?

13 Manĝu, mia filo, mielon, ĉar ĝi estas bona; Kaj la mieltavolo estas dolĉa por via gorĝo;

Sine moj, jedi med, jer je dobar, i sat, jer je sladak grlu tvojemu.

14 Tia estas por via animo la sciado de saĝo, se vi ĝin trovis, Kaj ekzistas estonteco, kaj via espero ne pereos.

Tako æe biti poznanje mudrosti duši tvojoj, kad je naðeš; i biæe plata, i nadanje tvoje neæe se zatrti.

15 Ne insidu, ho malvirtulo, kontraŭ la domo de virtulo; Ne ataku lian ripozejon;

Bezbožnièe, ne vrebaj oko stana pravednikova, i ne kvari mu poèivanja.

16 Ĉar sep fojojn virtulo falos, kaj tamen leviĝos; Sed malvirtuloj implikiĝas en la malfeliĉo.

Jer ako i sedam puta padne pravednik, opet ustane, a bezbožnici propadaju u zlu.

17 Kiam falas via malamiko, ne ĝoju, Kaj ĉe lia malfeliĉo via koro ne plezuriĝu;

Kad padne neprijatelj tvoj, nemoj se radovati, i kad propadne, neka ne igra srce tvoje.

18 Ĉar eble la Eternulo vidos, kaj tio ne plaĉos al Li, Kaj Li returnos de li Sian koleron.

Jer bi vidio Gospod i ne bi mu bilo milo, i obratio bi gnjev svoj od njega na tebe.

19 Ne koleru kontraŭ malbonfarantoj, Kaj ne enviu la malvirtulojn;

Nemoj se žestiti radi nevaljalaca, nemoj zavidjeti bezbožnicima.

20 Ĉar la malbonulo ne havos estontecon; La lumilo de malvirtuloj estingiĝos.

Jer nema plate nevaljalcu, žižak æe se bezbožnicima ugasiti.

21 Timu, mia filo, la Eternulon kaj la reĝon; Kun ribeluloj ne komunikiĝu.

Boj se Gospoda, sine moj, i cara, i ne miješaj se s nemirnicima.

22 Ĉar subite venos ilia pereo; Kaj kiu scias, kiam venos la puno de ambaŭ?

Jer æe se ujedanput podignuti pogibao njihova, a ko zna propast koja ide od obojice?

23 Ankaŭ ĉi tio estas vortoj de saĝuloj: Konsideri personojn ĉe juĝado estas ne bone.

I ovo je za mudarce: gledati ko je ko na sudu nije dobro.

24 Kiu diras al malvirtulo: Vi estas virtulo, Tiun malbenos popoloj, tiun malamos gentoj.

Ko govori bezbožniku: pravedan si, njega æe proklinjati ljudi i mrziæe na nj narodi.

25 Sed kiuj faras riproĉojn, tiuj plaĉas, Kaj sur ilin venos bona beno.

A koji ga karaju, oni æe biti mili, i doæi æe na njih blagoslov dobrijeh.

26 Kiu respondas ĝustajn vortojn, Tiu kisas per la lipoj.

Ko govori rijeèi istinite, u usta ljubi.

27 Plenumu vian laboron ekstere, Pretigu ĉion sur via kampo; Kaj poste aranĝu vian domon.

Uredi svoj posao na polju, i svrši svoje na njivi, potom i kuæu svoju zidaj.

28 Ne atestu sen kaŭzo kontraŭ via proksimulo; Ĉu vi trompus per via buŝo?

Ne budi svjedok na bližnjega svojega bez razloga, i ne varaj usnama svojima.

29 Ne diru: Kiel li agis kontraŭ mi, tiel mi agos kontraŭ li; Mi redonos al la homo laŭ lia faro.

Ne govori: kako je on meni uèinio tako æu ja njemu uèiniti; platiæu ovom èovjeku po djelu njegovu.

30 Mi pasis tra kampo de homo maldiligenta Kaj tra vinberĝardeno de sensaĝulo;

Iðah mimo njivu èovjeka lijena i mimo vinograd èovjeka bezumna;

31 Kaj jen ĉie elkreskis urtiko, Ĉio estas kovrita de dornoj, Kaj la ŝtona muro estas detruita.

I gle, bješe sve zaraslo u trnje i sve pokrio èkalj, i ograda im kamena razvaljena.

32 Kaj kiam mi vidis, mi prenis ĝin en mian koron, Mi rigardis, kaj ricevis instruon:

I vidjevši uzeh na um, i gledah i pouèih se.

33 Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kuŝado;

Dok malo prospavaš, dok malo prodrijemlješ, dok malo sklopiš ruke da poèineš,

34 Kaj venos via malriĉeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.

U tom æe doæi siromaštvo tvoje kao putnik, i oskudica tvoja kao oružan èovjek.