Sentencoj 19
1 Pli bona estas malriĉulo, kiu iras en sia senkulpeco, Ol homo, kiu estas malicbuŝulo kaj malsaĝulo.
Ліпший убогий, що ходить в своїй непови́нності, ніж лукавий уста́ми та нерозумний.
2 Vivo sen prudento ne estas bona; Kaj kiu tro rapidas, tiu maltrafas la vojon.
Теж не добра душа без знання́, а хто на́глить ногами, спіткне́ться.
3 Malsaĝeco de homo erarigas lian vojon, Kaj lia koro koleras la Eternulon.
Глупо́та люди́ни дорогу її викривля́є, і на Господа гні́вається її серце.
4 Riĉeco donas multon da amikoj; Sed malriĉulo estas forlasata de sia amiko.
Маєток примно́жує дру́зів числе́нних, а від бідака́ відпадає й товариш його.
5 Falsa atestanto ne restos sen puno; Kaj kiu elspiras mensogojn, tiu ne saviĝos.
Свідок брехливий не буде без кари, а хто бре́хні говорить, не буде врято́ваний.
6 Multaj serĉas favoron de malavarulo; Kaj ĉiu estas amiko de homo, kiu donas donacojn.
Багато-хто го́дять тому, хто гостинці дає, і кожен товариш люди́ні, яка не скупи́ться на дари.
7 Ĉiuj fratoj de malriĉulo lin malamas; Tiom pli malproksimiĝas de li liaj amikoj! Li havas esperon pri vortoj, kiuj ne estos plenumitaj.
Бідаря́ ненави́дять всі браття його, а тимбільш його при́ятелі відпадають від нього; а коли за словами поради женеться, — нема їх!
8 Kiu akiras prudenton, tiu amas sian animon; Kiu gardas saĝon, tiu trovas bonon.
Хто ума набуває, кохає той душу свою, а хто розум стереже́, той знахо́дить добро́.
9 Falsa atestanto ne restos sen puno; Kaj kiu elspiras mensogojn, tiu pereos.
Свідок брехливий не буде без кари, хто ж неправду говорить, загине.
10 Al malsaĝulo ne konvenas agrablaĵo; Ankoraŭ malpli konvenas al sklavo regi super princoj.
Не лицю́є пишно́та безумному, тим більше рабові панувати над зве́рхником.
11 Saĝo de homo faras lin pacienca; Kaj gloro por li estas pardoni pekon.
Розум люди́ни припинює гнів її, а вели́чність її — перейти над провиною.
12 Kiel kriego de leono estas la kolero de reĝo; Kaj lia favoro estas kiel roso sur herbo.
Гнів царя — немов рик левчука́, а ласка́вість його — як роса на траву.
13 Pereo por sia patro estas malsaĝa filo; Kaj malpacema edzino estas kiel konstanta gutado.
Син безумний — погибіль для батька свого́, а жінка сварлива — як ри́нва, що з неї вода тече за́вжди.
14 Domo kaj havo estas heredataj post gepatroj; Sed saĝa edzino estas de la Eternulo.
Хата й маєток — спа́дщина батьків, а жінка розумна — від Господа.
15 Mallaboremeco enigas en profundan dormon, Kaj animo maldiligenta suferos malsaton.
Лі́нощі сон накидають, і лінива душа — голодує.
16 Kiu konservas moralordonon, tiu konservas sian animon; Sed kiu ne atentas Lian vojon, tiu mortos.
Хто заповідь охороня́є, той душу свою стереже́; хто дороги свої легкова́жить, — помре.
17 Kiu kompatas malriĉulon, tiu pruntedonas al la Eternulo, Kaj Tiu redonos al li por lia bonfaro.
Хто милости́вий до вбогого, той позичає для Господа, і чин його Він надолу́жить йому.
18 Punu vian filon, dum ekzistas espero, Sed via koro ne deziru lian pereon.
Карта́й свого сина, коли є наді́я навчити, та забити його — не підно́сь свою душу.
19 Koleranto devas esti punata; Ĉar se vi lin indulgos, li fariĝos ankoraŭ pli kolerema.
Люди́на великого гніву хай кару несе, бо якщо ти вряту́єш її, то вчи́ниш ще гірше.
20 Aŭskultu konsilon kaj akceptu admonon, Por ke vi poste estu saĝa.
Слухай ради й карта́ння приймай, щоб мудрим ти став при своєму кінці́.
21 Multaj estas la intencoj en la koro de homo, Sed la decido de la Eternulo restas fortike.
У серці люди́ни багато думо́к, але ви́повниться тільки за́дум Господній.
22 Ornamo estas por la homo lia bonfaro; Kaj pli bona estas malriĉulo, ol homo mensogema.
Здобу́ток люди́ні — то милість її, але ліпший біда́р за люди́ну брехливу.
23 Timo antaŭ la Eternulo kondukas al vivo, Al sateco, kaj al evito de malbono.
Страх Господній веде́ до життя, і хто його має, той ситим ночує, і зло не дося́гне його.
24 Mallaboremulo metas sian manon en la poton, Kaj eĉ al sia buŝo li ĝin ne relevas.
У миску стромляє лінюх свою руку, до уст же своїх не піді́йме її.
25 Se vi batos blasfemanton, sensciulo fariĝos atenta; Se oni punas saĝulon, li komprenas la instruon.
Як битимеш нерозважного, то помудріє й немудрий, а будеш розумного остеріга́ти, то він зрозуміє поуку.
26 Kiu ruinigas patron kaj forpelas patrinon, Tiu estas filo hontinda kaj malbeninda.
Хто батька грабує, хто матір жене? — Це син, що засти́джує та осоро́млює, —
27 Ĉesu, mia filo, aŭskulti admonon Kaj tamen dekliniĝi de la vortoj de la instruo.
перестань же, мій сину, навчатися від нерозумних, щоб відступитися від слів знання́!
28 Fripona atestanto mokas juĝon; Kaj la buŝo de malvirtuloj englutas maljustaĵon.
Свідок нікчемний висміює суд, а уста безбожних вибри́зкують кривду.
29 La blasfemantojn atendas punoj, Kaj batoj la dorson de malsaĝuloj.
На насмі́шників кари готові пості́йно, і вдари на спи́ну безумним.
