Sentencoj 19
1 Pli bona estas malriĉulo, kiu iras en sia senkulpeco, Ol homo, kiu estas malicbuŝulo kaj malsaĝulo.
Siromah koji hodi u bezazlenosti svojoj bolji je nego opaki usnama svojim, koji je bezuman.
2 Vivo sen prudento ne estas bona; Kaj kiu tro rapidas, tiu maltrafas la vojon.
Kad je duša bez znanja, nije dobro; i ko je brzijeh nogu, spotièe se.
3 Malsaĝeco de homo erarigas lian vojon, Kaj lia koro koleras la Eternulon.
Ludost èovjeèija prevraæa put njegov, a srce se njegovo gnjevi na Gospoda.
4 Riĉeco donas multon da amikoj; Sed malriĉulo estas forlasata de sia amiko.
Bogatstvo pribavlja mnogo prijatelja, a siromaha ostavlja prijatelj njegov.
5 Falsa atestanto ne restos sen puno; Kaj kiu elspiras mensogojn, tiu ne saviĝos.
Lažan svjedok neæe ostati bez kara, i ko govori laž, neæe uteæi.
6 Multaj serĉas favoron de malavarulo; Kaj ĉiu estas amiko de homo, kiu donas donacojn.
Mnogi ugaðaju knezu, i svak je prijatelj èovjeku podatljivu.
7 Ĉiuj fratoj de malriĉulo lin malamas; Tiom pli malproksimiĝas de li liaj amikoj! Li havas esperon pri vortoj, kiuj ne estos plenumitaj.
Na siromaha mrze sva braæa njegova, još više se prijatelji njegovi udaljuju od njega; vièe za njima, ali ih nema.
8 Kiu akiras prudenton, tiu amas sian animon; Kiu gardas saĝon, tiu trovas bonon.
Ko pribavlja razum, ljubi dušu svoju; i ko pazi na mudrost, naæi æe dobro.
9 Falsa atestanto ne restos sen puno; Kaj kiu elspiras mensogojn, tiu pereos.
Svjedok lažan neæe ostati bez kara, i ko govori laž, poginuæe.
10 Al malsaĝulo ne konvenas agrablaĵo; Ankoraŭ malpli konvenas al sklavo regi super princoj.
Ne dolikuju bezumnom miline, ni sluzi da vlada knezovima.
11 Saĝo de homo faras lin pacienca; Kaj gloro por li estas pardoni pekon.
Razum zadržava èovjeka od gnjeva, i èast mu je mimoiæi krivicu.
12 Kiel kriego de leono estas la kolero de reĝo; Kaj lia favoro estas kiel roso sur herbo.
Careva je srdnja kao rika mladoga lava, i ljubav je njegova kao rosa travi.
13 Pereo por sia patro estas malsaĝa filo; Kaj malpacema edzino estas kiel konstanta gutado.
Bezuman je sin muka ocu svojemu, i svadljivost ženina neprestano prokisivanje.
14 Domo kaj havo estas heredataj post gepatroj; Sed saĝa edzino estas de la Eternulo.
Kuæa i imanje našljeðuje se od otaca; a od Gospoda je razumna žena.
15 Mallaboremeco enigas en profundan dormon, Kaj animo maldiligenta suferos malsaton.
Lijenost navodi tvrd san, i nemarljiva duša gladovaæe.
16 Kiu konservas moralordonon, tiu konservas sian animon; Sed kiu ne atentas Lian vojon, tiu mortos.
Ko drži zapovijesti, èuva dušu svoju; a ko ne mari za putove svoje, poginuæe.
17 Kiu kompatas malriĉulon, tiu pruntedonas al la Eternulo, Kaj Tiu redonos al li por lia bonfaro.
Gospodu pozaima ko poklanja siromahu, i platiæe mu za dobro njegovo.
18 Punu vian filon, dum ekzistas espero, Sed via koro ne deziru lian pereon.
Karaj sina svojega dokle ima nadanja, i na pogibao njegovu da ne prašta duša tvoja.
19 Koleranto devas esti punata; Ĉar se vi lin indulgos, li fariĝos ankoraŭ pli kolerema.
Velik gnjev pokazuj kad praštaš kar, i kad oprostiš, poslije veæma pokaraj.
20 Aŭskultu konsilon kaj akceptu admonon, Por ke vi poste estu saĝa.
Slušaj svjet i primaj nastavu, da poslije budeš mudar.
21 Multaj estas la intencoj en la koro de homo, Sed la decido de la Eternulo restas fortike.
Mnogo ima misli u srcu èovjeèijem, ali što Gospod naumi ono æe ostati.
22 Ornamo estas por la homo lia bonfaro; Kaj pli bona estas malriĉulo, ol homo mensogema.
Želja èovjeku treba da je da èini milost, a bolji je siromah nego laža.
23 Timo antaŭ la Eternulo kondukas al vivo, Al sateco, kaj al evito de malbono.
Strah je Gospodnji na život; u koga je on, boravi sit, niti ga pohodi zlo.
24 Mallaboremulo metas sian manon en la poton, Kaj eĉ al sia buŝo li ĝin ne relevas.
Ljenivac krije ruku svoju u njedra, ni k ustima svojim ne prinosi je.
25 Se vi batos blasfemanton, sensciulo fariĝos atenta; Se oni punas saĝulon, li komprenas la instruon.
Udri potsmjevaèa da ludi omudra, i razumnoga nakaraj da razumije nauku.
26 Kiu ruinigas patron kaj forpelas patrinon, Tiu estas filo hontinda kaj malbeninda.
Sin sramotan i prijekoran upropašæuje oca i odgoni mater.
27 Ĉesu, mia filo, aŭskulti admonon Kaj tamen dekliniĝi de la vortoj de la instruo.
Nemoj, sine, slušati nauke koja odvodi od rijeèi razumnijeh.
28 Fripona atestanto mokas juĝon; Kaj la buŝo de malvirtuloj englutas maljustaĵon.
Nevaljao svjedok potsmijeva se pravdi, i usta bezbožnièka proždiru nepravdu.
29 La blasfemantojn atendas punoj, Kaj batoj la dorson de malsaĝuloj.
Gotovi su potsmjevaèima sudovi i bezumnicima boj na leða.
