Sentencoj 18
1 Kiu apartiĝas, tiu serĉas sian volupton Kaj iras kontraŭ ĉiu saĝa konsilo.
Occasiones quærit qui vult recedere ab amico: omni tempore erit exprobrabilis.
2 Malsaĝulo ne deziras prudenton, Sed nur malkovri sian koron.
Non recipit stultus verba prudentiæ: nisi ea dixeris quæ versantur in corde eius.
3 Kiam venas malvirtulo, Venas ankaŭ malestimo kun honto kaj moko.
Impius, cum in profundum venerit peccatorum, contemnit: sed sequitur eum ignominia et opprobrium.
4 La vortoj de homa buŝo estas profunda akvo; La fonto de saĝo estas fluanta rivero.
Aqua profunda verba ex ore viri: et torrens redundans fons sapientiæ.
5 Ne estas bone favori malvirtulon, Por faligi virtulon ĉe la juĝo.
Accipere personam impii non est bonum, ut declines a veritate iudicii.
6 La lipoj de malsaĝulo kondukas al malpaco, Kaj lia buŝo venigas batojn.
Labia stulti miscent se rixis: et os eius iurgia provocat.
7 La buŝo de malsaĝulo estas pereo por li, Kaj liaj lipoj enretigas lian animon.
Os stulti contritio eius: et labia ipsius, ruina animæ eius.
8 La vortoj de kalumnianto estas kiel frandaĵoj, Kaj ili penetras en la profundon de la ventro.
Verba bilinguis, quasi simplicia: et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris. Pigrum deiicit timor: animæ autem effeminatorum esurient.
9 Kiu estas senzorga en sia laborado, Tiu estas frato de pereiganto.
Qui mollis et dissolutus est in opere suo, frater est sua opera dissipantis.
10 La nomo de la Eternulo estas fortika turo: Tien kuras virtulo, kaj estas ŝirmata.
Turris fortissima, nomen Domini: ad ipsum currit iustus, et exaltabitur.
11 La havo de riĉulo estas lia fortika urbo, Kaj kiel alta muro en lia imago.
Substantia divitis urbs roboris eius, et quasi murus validus circumdans eum.
12 Antaŭ la pereo la koro de homo fieriĝas, Kaj antaŭ honoro estas humileco.
Antequam conteratur, exaltatur cor hominis: et antequam glorificetur, humiliatur.
13 Kiu respondas, antaŭ ol li aŭdis, Tiu havas malsaĝon kaj honton.
Qui prius respondet quam audiat, stultum se esse demonstrat, et confusione dignum.
14 La spirito de homo nutras lin en lia malsano; Sed spiriton premitan kiu povas elporti?
Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam: spiritum vero ad irascendum facilem quis poterit sustinere?
15 La koro de saĝulo akiras prudenton, Kaj la orelo de saĝuloj serĉas scion.
Cor prudens possidebit scientiam: et auris sapientium quærit doctrinam.
16 Donaco de homo donas al li vastecon Kaj kondukas lin al la grandsinjoroj.
Donum hominis dilatat viam eius, et ante principes spatium ei facit.
17 La unua estas prava en sia proceso; Sed venas lia proksimulo kaj ĝin klarigas.
Iustus, prior est accusator sui: venit amicus eius, et investigabit eum.
18 La loto ĉesigas disputojn Kaj decidas inter potenculoj.
Contradictiones comprimit sors, et inter potentes quoque diiudicat.
19 Malpaciĝinta frato estas pli obstina, ol fortikigita urbo; Kaj disputoj estas kiel rigliloj de turo.
Frater, qui adiuvatur a fratre, quasi civitas firma: et iudicia quasi vectes urbium.
20 De la fruktoj de la buŝo de homo satiĝas lia ventro; Li manĝas la produktojn de siaj lipoj.
De fructu oris viri replebitur venter eius: et genimina labiorum ipsius saturabunt eum.
21 Morto kaj vivo dependas de la lango; Kaj kiu ĝin amas, tiu manĝos ĝiajn fruktojn.
Mors, et vita in manu linguæ: qui diligunt eam, comedent fructus eius.
22 Kiu trovis edzinon, tiu trovis bonon Kaj ricevis favoron de la Eternulo.
Qui invenit mulierem bonam, invenit bonum: et hauriet iucunditatem a Domino. Qui expellit mulierem bonam, expellit bonum: qui autem tenet adulteram, stultus est et impius.
23 Per petegado parolas malriĉulo; Kaj riĉulo respondas arogante.
Cum obsecrationibus loquetur pauper: et dives effabitur rigide.
24 Havi multajn amikojn estas embarase; Sed ofte amiko estas pli sindona ol frato.
Vir amabilis ad societatem, magis amicus erit, quam frater.
