Sentencoj 17
1 Pli bona estas seka peco da pano, sed kun trankvileco, Ol domo plena de viando, kun malpaco.
En torr bete, der man låter sig med nöja, är bättre än ett fullt visthus med träto.
2 Saĝa sklavo regos super filo hontinda, Kaj dividos heredon kune kun fratoj.
En klok tjenare skall råda öfver snöplig barn, och skall utskifta arfvet emellan bröder.
3 Fandujo estas por arĝento, kaj forno por oro; Sed la korojn esploras la Eternulo.
Såsom elden pröfvar silfret, och ugnen guld, alltså pröfvar Herren hjertan.
4 Malbonfaranto obeas malbonajn buŝojn; Malveremulo atentas malpian langon.
En ond menniska aktar uppå onda munnar, och en falsk menniska hörer gerna en skadelig tungo.
5 Kiu mokas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kiu ĝojas pri ies malfeliĉo, tiu ne restos sen puno.
Den som den fattiga bespottar, han försmäder hans skapare; och den som gläder sig af annars ofärd, han skall icke ostraffad blifva.
6 Nepoj estas krono por maljunuloj; Kaj gloro por infanoj estas iliaj gepatroj.
De gamlas krona äro barnabarn, och barnas ära äro deras fäder.
7 Al malsaĝulo ne konvenas alta parolado, Kaj ankoraŭ malpli al nobelo mensogado.
Det står icke en dåra väl att tala om hög ting, mycket mindre en Första, att han gerna ljuger.
8 Donaco estas juvelo en la okuloj de sia mastro; Kien ajn li sin turnos, li sukcesos.
Gåfva är en ädelsten; hvart man henne bär, så främjar hon väl.
9 Kiu kovras kulpon, tiu serĉas amikecon; Sed kiu reparolas pri la afero, tiu disigas amikojn.
Den som synd skyler, han förskaffar vänskap; men den som sakena röjer, han gör Förstar oens.
10 Pli efikas riproĉo ĉe saĝulo, Ol cent batoj ĉe malsaĝulo.
Ord förskräcka mer en förståndigan, än hundrade hugg en dåra.
11 Malbonulo serĉas nur ribelon; Sed terura sendato estos sendita kontraŭ lin.
Ett bittert hjerta söker efter att göra skada; men en grufvelig ängel skall komma öfver honom.
12 Pli bone estas renkonti ursinon, al kiu estas rabitaj ĝiaj infanoj, Ol malsaĝulon kun lia malsaĝeco.
Bättre är möta en björn, den ungarna borttagne äro, än enom dåra i hans galenskap.
13 Kiu redonas malbonon por bono, El ties domo ne malaperos malbono.
Den som vedergäller godt med ondo, af hans hus skall det onda icke återvända.
14 La komenco de malpaco estas kiel liberigo de akvo; Antaŭ ol ĝi tro vastiĝis, forlasu la malpacon.
Begynnelse till träto är såsom ett vatten, det sig utskär; haf alltså du kif fördrag, förr än du der inmängd varder.
15 Kiu pravigas malvirtulon, kaj kiu malpravigas virtulon, Ambaŭ estas abomenaĵo por la Eternulo.
Den som den ogudaktiga dömer godan, och den som fördömer den rättfärdiga, de äro både Herranom en styggelse.
16 Por kio servas mono en la mano de malsaĝulo? Ĉu por aĉeti saĝon, kiam li prudenton ne havas?
Hvad skall en dåre med penningar i handene, efter han icke hafver hjerta till att köpa vishet?
17 En ĉiu tempo amiko amas, Kaj li fariĝas frato en mizero.
En vän älskar alltid, och en broder varder rönt i nödene.
18 Homo malsaĝa donas manon en manon, Kaj garantias por sia proksimulo.
Det är en dåre, som handena räcker, och går i borgan för sin nästa.
19 Kiu amas malpacon, tiu amas pekon; Kiu tro alte levas sian pordon, tiu serĉas pereon.
Den som kif älskar, han älskar synd; och den sina dörr höga gör, han far efter olycko.
20 Malica koro ne trovos bonon; Kaj kiu havas neĝustan langon, tiu enfalos en malfeliĉon.
Ett vrångt hjerta finner intet godt; och den som en ond tungo hafver, han faller i olycko.
21 Kiu naskas malsaĝulon, tiu havas ĉagrenon; Kaj patro de malprudentulo ne havos ĝojon.
En dåre gör sig sjelf sorg, och en dåras fader hafver ingen glädje.
22 Ĝoja koro estas saniga; Kaj malĝoja spirito sekigas la ostojn.
Ett gladt hjerta gör lifvet lustigt; men ett bedröfvadt sinne uttorkar benen.
23 Kaŝitajn donacojn akceptas malvirtulo, Por deklini la vojon de la justeco.
Den ogudaktige tager gerna hemliga gåfvor, till att böja rättsens väg.
24 Antaŭ la vizaĝo de prudentulo estas saĝo; Sed la okuloj de malsaĝulo estas en la fino de la tero.
En förståndig man bär sig visliga åt; en dåre kastar ögonen hit och dit.
25 Filo malsaĝa estas ĉagreno por sia patro, Kaj malĝojo por sia patrino.
En galen son är sins faders grämelse, och sine modets bedröfvelse, den honom födt hafver.
26 Ne estas bone suferigi virtulon, Nek bati noblulon, kiu agas juste.
Det är icke godt att man oförrättar den rättfärdiga, eller att man slår Förstan, som rätt regerar.
27 Kiu ŝparas siajn vortojn, tiu estas prudenta; Kaj trankvilanimulo estas homo saĝa.
En förnumstig man hafver hof med sitt tal, och en förståndig man håller sin anda.
28 Eĉ malsaĝulo, se li silentas, estas rigardata kiel saĝulo; Kaj kiel prudentulo, se li tenas fermita sian buŝon.
Om en dåre tigde, vorde han ock vis räknad, och förståndig, om han munnen tillhölle.
