Sentencoj 17
1 Pli bona estas seka peco da pano, sed kun trankvileco, Ol domo plena de viando, kun malpaco.
melior est buccella sicca cum gaudio quam domus plena victimis cum iurgio
2 Saĝa sklavo regos super filo hontinda, Kaj dividos heredon kune kun fratoj.
servus sapiens dominabitur filiis stultis et inter fratres hereditatem dividet
3 Fandujo estas por arĝento, kaj forno por oro; Sed la korojn esploras la Eternulo.
sicut igne probatur argentum et aurum camino ita corda probat Dominus
4 Malbonfaranto obeas malbonajn buŝojn; Malveremulo atentas malpian langon.
malus oboedit linguae iniquae et fallax obtemperat labiis mendacibus
5 Kiu mokas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kiu ĝojas pri ies malfeliĉo, tiu ne restos sen puno.
qui despicit pauperem exprobrat factori eius et qui in ruina laetatur alterius non erit inpunitus
6 Nepoj estas krono por maljunuloj; Kaj gloro por infanoj estas iliaj gepatroj.
corona senum filii filiorum et gloria filiorum patres sui
7 Al malsaĝulo ne konvenas alta parolado, Kaj ankoraŭ malpli al nobelo mensogado.
non decent stultum verba conposita nec principem labium mentiens
8 Donaco estas juvelo en la okuloj de sia mastro; Kien ajn li sin turnos, li sukcesos.
gemma gratissima expectatio praestolantis quocumque se verterit prudenter intellegit
9 Kiu kovras kulpon, tiu serĉas amikecon; Sed kiu reparolas pri la afero, tiu disigas amikojn.
qui celat delictum quaerit amicitias qui altero sermone repetit separat foederatos
10 Pli efikas riproĉo ĉe saĝulo, Ol cent batoj ĉe malsaĝulo.
plus proficit correptio apud prudentem quam centum plagae apud stultum
11 Malbonulo serĉas nur ribelon; Sed terura sendato estos sendita kontraŭ lin.
semper iurgia quaerit malus angelus autem crudelis mittetur contra eum
12 Pli bone estas renkonti ursinon, al kiu estas rabitaj ĝiaj infanoj, Ol malsaĝulon kun lia malsaĝeco.
expedit magis ursae occurrere raptis fetibus quam fatuo confidenti sibi in stultitia sua
13 Kiu redonas malbonon por bono, El ties domo ne malaperos malbono.
qui reddit mala pro bonis non recedet malum de domo eius
14 La komenco de malpaco estas kiel liberigo de akvo; Antaŭ ol ĝi tro vastiĝis, forlasu la malpacon.
qui dimittit aquam caput est iurgiorum et antequam patiatur contumeliam iudicium deserit
15 Kiu pravigas malvirtulon, kaj kiu malpravigas virtulon, Ambaŭ estas abomenaĵo por la Eternulo.
et qui iustificat impium et qui condemnat iustum abominabilis est uterque apud Dominum
16 Por kio servas mono en la mano de malsaĝulo? Ĉu por aĉeti saĝon, kiam li prudenton ne havas?
quid prodest habere divitias stultum cum sapientiam emere non possit
17 En ĉiu tempo amiko amas, Kaj li fariĝas frato en mizero.
omni tempore diligit qui amicus est et frater in angustiis conprobatur
18 Homo malsaĝa donas manon en manon, Kaj garantias por sia proksimulo.
homo stultus plaudet manibus cum spoponderit pro amico suo
19 Kiu amas malpacon, tiu amas pekon; Kiu tro alte levas sian pordon, tiu serĉas pereon.
qui meditatur discordiam diligit rixas et qui exaltat ostium quaerit ruinam
20 Malica koro ne trovos bonon; Kaj kiu havas neĝustan langon, tiu enfalos en malfeliĉon.
qui perversi cordis est non inveniet bonum et qui vertit linguam incidet in malum
21 Kiu naskas malsaĝulon, tiu havas ĉagrenon; Kaj patro de malprudentulo ne havos ĝojon.
natus est stultus in ignominiam suam sed nec pater in fatuo laetabitur
22 Ĝoja koro estas saniga; Kaj malĝoja spirito sekigas la ostojn.
animus gaudens aetatem floridam facit spiritus tristis exsiccat ossa
23 Kaŝitajn donacojn akceptas malvirtulo, Por deklini la vojon de la justeco.
munera de sinu impius accipit ut pervertat semitas iudicii
24 Antaŭ la vizaĝo de prudentulo estas saĝo; Sed la okuloj de malsaĝulo estas en la fino de la tero.
in facie prudentis lucet sapientia oculi stultorum in finibus terrae
25 Filo malsaĝa estas ĉagreno por sia patro, Kaj malĝojo por sia patrino.
ira patris filius stultus et dolor matris quae genuit eum
26 Ne estas bone suferigi virtulon, Nek bati noblulon, kiu agas juste.
non est bonum damnum inferre iusto nec percutere principem qui recta iudicat
27 Kiu ŝparas siajn vortojn, tiu estas prudenta; Kaj trankvilanimulo estas homo saĝa.
qui moderatur sermones suos doctus et prudens est et pretiosi spiritus vir eruditus
28 Eĉ malsaĝulo, se li silentas, estas rigardata kiel saĝulo; Kaj kiel prudentulo, se li tenas fermita sian buŝon.
stultus quoque si tacuerit sapiens putabitur et si conpresserit labia sua intellegens
