Sentencoj 11
1 Malvera pesilo estas abomenaĵo por la Eternulo; Sed plena pezo plaĉas al Li.
Lažna su mjerila mrska Gospodu, a prava mjera ugodna mu je.
2 Se venis malhumileco, venos ankaŭ honto; Sed ĉe la humiluloj estas saĝo.
Kad doðe oholost, doðe i sramota; a u smjernijeh je mudrost.
3 La senkulpeco de la piuloj gvidos ilin; Sed la falsemo pereigos la maliculojn.
Pravedne vodi bezazlenost njihova, a bezakonike satire zloæa njihova.
4 Ne helpos riĉo en la tago de kolero; Sed bonfaremo savas de morto.
Neæe pomoæi bogatstvo u dan gnjeva, a pravda izbavlja od smrti.
5 La justeco de piulo ebenigas lian vojon; Sed malpiulo falos per sia malpieco.
Pravda bezazlenoga upravlja put njegov, a bezbožnik pada od svoje bezbožnosti.
6 La justeco de piuloj savos ilin; Sed la pasio de maliculoj ilin kaptos.
Pravedne izbavlja pravda njihova, a bezakonici hvataju se u svojoj zloæi.
7 Kiam mortas homo pia, ne pereas lia espero; Sed la atendo de la pekuloj pereas.
Kad umire bezbožnik, propada nadanje, i najjaèe uzdanje propada.
8 Piulo estas savata kontraŭ mizero, Kaj malpiulo venas sur lian lokon.
Pravednik se izbavlja iz nevolje, a bezbožnik dolazi na njegovo mjesto.
9 Per la buŝo de hipokritulo difektiĝas lia proksimulo; Sed per kompreno piuloj saviĝas.
Licemjer kvari ustima bližnjega svojega; ali se pravednici izbavljaju znanjem.
10 Kiam al la piuloj estas bone, la urbo ĝojas; Kaj kiam pereas malpiuloj, ĝi estas gaja.
Dobru pravednijeh raduje se grad; a kad propadaju bezbožnici, biva pjevanje.
11 Per la beno de piuloj urbo altiĝas; Kaj per la buŝo de malpiuloj ĝi ruiniĝas.
Blagoslovima pravednijeh ljudi podiže se grad, a s usta bezbožnièkih raskopava se.
12 Kiu mokas sian proksimulon, tiu estas malsaĝulo; Sed homo prudenta silentas.
Bezumnik se ruga bližnjemu svojemu, a razuman èovjek muèi.
13 Kiu iras kun kalumnioj, tiu elperfidas sekreton; Sed kiu havas fidelan spiriton, tiu konservas aferon.
Opadaè tumarajuæi izdaje tajnu; a ko je vjerna srca, taji stvar.
14 Ĉe manko de prikonsiliĝo popolo pereas; Sed ĉe multe da konsilantoj estas bonstato.
Gdje nema savjeta, propada narod, a pomoæ je u mnoštvu savjetnika.
15 Malbonon faras al si tiu, kiu garantias por fremdulo; Sed kiu malamas donadon de mano, tiu estas ekster danĝero.
Zlo prolazi ko se jamèi za tuðina; a ko mrzi na jamstvo, bez brige je.
16 Aminda virino akiras honoron, Kaj potenculoj akiras riĉon.
Žena mila dobija èast, a silni dobijaju bogatstvo.
17 Bonkora homo donos bonon al sia animo, Kaj kruelulo detruas sian karnon.
Milostiv èovjek èini dobro duši svojoj, a nemilostiv udi svojemu tijelu.
18 Malvirtulo akiras profiton malveran, Kaj la semanto de virto veran rekompencon.
Bezbožni radi posao prijevaran; a ko sije pravdu, pouzdana mu je plata.
19 Bonfarado kondukas al vivo; Kaj kiu celas malbonon, tiu iras al sia morto.
Ko se drži pravde, na život mu je; a ko ide za zlom, na smrt mu je.
20 Abomenaĵo por la Eternulo estas la malickoruloj; Sed plaĉas al Li tiuj, kiuj iras vojon pian.
Mrski su Gospodu koji su opaka srca; a mili su mu koji su bezazleni na svom putu.
21 Oni povas esti certa, ke malvirtulo ne restos senpuna; Sed la idaro de virtuloj estos savita.
Zao èovjek neæe ostati bez kara ako i druge uzme u pomoæ; a sjeme pravednijeh izbaviæe se.
22 Kiel ora ringo sur la nazo de porko, Tiel estas virino bela, sed malbonkonduta.
Žena lijepa a bez razuma zlatna je brnjica u gubici svinji.
23 La deziro de virtuloj estas nur bono; Sed malvirtuloj povas esperi nur koleron.
Želja je pravednijeh samo dobro, a oèekivanje bezbožnijeh gnjev.
24 Unu disdonas, kaj riĉiĝas ĉiam pli; Alia tro avaras, kaj tamen nur malriĉiĝas.
Jedan prosipa, i sve više ima; a drugi tvrduje suviše, i sve je siromašniji.
25 Animo benanta ĝuos bonstaton; Kaj kiu trinkigas, tiu mem havos sufiĉe por trinki.
Podašna ruka biva bogatija, i ko napaja, sam æe biti napojen.
26 Kiu retenas grenon, tiun malbenas la popolo; Sed beno venas sur la kapon de tiu, kiu disdonas.
Ko ne da žita, proklinje ga narod, a ko prodaje, blagoslov mu je nad glavom.
27 Kiu celas bonon, tiu atingos plaĉon; Sed kiu serĉas malbonon, tiun ĝi trafos.
Ko traži dobro, dobija ljubav; a ko traži zlo, zadesiæe ga.
28 Kiu fidas sian riĉecon, tiu falos; Sed virtuloj floros kiel juna folio.
Ko se uzda u bogatstvo svoje, propašæe; a pravednici æe se kao grana zelenjeti.
29 Kiu detruas sian domon, tiu heredos venton; Kaj malsaĝulo estas sklavo de saĝulo.
Ko zatire kuæu svoju, naslijediæe vjetar; i bezumnik æe služiti mudromu.
30 La frukto de virtulo estas arbo de vivo; Kaj akiranto de animoj estas saĝulo.
Plod je pravednikov drvo životno, i mudri obuèava duše.
31 Se virtulo ricevas redonon sur la tero, Tiom pli malvirtulo kaj pekulo!
Gle, pravedniku se na zemlji plaæa, akamoli bezbožniku i grješniku?
