Sentencoj 1
1 Sentencoj de Salomono, filo de David, reĝo de Izrael:
Parabolæ Salomonis, filii David, regis Israel.
2 Por scii saĝon kaj moralinstruon; Por kompreni parolojn de prudento;
Ad sciendam sapientiam, et disciplinam:
3 Por ricevi instruon pri saĝo, Vero, justo, kaj honesto;
ad intelligenda verba prudentiæ: et suscipiendam eruditionem doctrinæ, iustitiam, et iudicium, et æquitatem:
4 Por doni al la malkleruloj spriton, Al la junulo scion kaj singardemon.
ut detur parvulis astutia, adolescenti scientia, et intellectus.
5 Saĝulo aŭdu kaj plimultigu sian scion, Kaj prudentulo akiros gvidajn kapablojn,
Audiens sapiens, sapientior erit: et intelligens, gubernacula possidebit.
6 Por kompreni sentencon kaj retoraĵon, La vortojn de saĝuloj kaj iliajn enigmojn.
Animadvertet parabolam, et interpretationem, verba sapientum, et ænigmata eorum.
7 La timo antaŭ la Eternulo estas la komenco de sciado. Saĝon kaj instruon malpiuloj malestimas.
Timor Domini principium sapientiæ. Sapientiam, atque doctrinam stulti despiciunt.
8 Aŭskultu, mia filo, la instruon de via patro, Kaj ne forĵetu la ordonon de via patrino;
Audi, fili mi, disciplinam patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ:
9 Ĉar ili estas bela krono por via kapo, Kaj ornamo por via kolo.
ut addatur gratia capiti tuo, et torques collo tuo.
10 Mia filo, se pekuloj vin logos, Ne sekvu ilin.
Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis.
11 Se ili diros: Iru kun ni, Ni embuskos por mortigi, Ni senkaŭze insidos senkulpulojn;
Si dixerint: Veni nobiscum, insidiemur sanguini, abscondamus tendiculas contra insontem frustra:
deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum. (Sheol h7585)
13 Ni trovos diversajn grandvaloraĵojn, Ni plenigos niajn domojn per rabaĵo;
Omnem pretiosam substantiam reperiemus, implebimus domos nostras spoliis.
14 Vi lotos meze inter ni, Unu monujo estos por ni ĉiuj:
Sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum.
15 Mia filo, ne iru la vojon kune kun ili; Gardu vian piedon de ilia vojstreko,
Fili mi, ne ambules cum eis, prohibe pedem tuum a semitis eorum.
16 Ĉar iliaj piedoj kuras al malbono, Kaj rapidas, por verŝi sangon.
Pedes enim illorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem.
17 Ĉar vane estas metata reto Antaŭ la okuloj de ĉiu birdo.
Frustra autem iacitur rete ante oculos pennatorum.
18 Kaj ili embuskas sian propran sangon, Ili insidas siajn proprajn animojn.
Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur, et moliuntur fraudes contra animas suas.
19 Tiaj estas la vojoj de ĉiu, kiu avidas rabakiron; Ĝi forprenas la vivon de sia posedanto.
Sic semitæ omnis avari, animas possidentium rapiunt.
20 La saĝo krias sur la strato; Ĝi aŭdigas sian voĉon sur la placoj;
Sapientia foris prædicat, in plateis dat vocem suam:
21 Ĝi vokas en la ĉefaj kunvenejoj, ĉe la pordegaj enirejoj; En la urbo ĝi diras siajn parolojn.
in capite turbarum clamitat, in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens:
22 Ĝis kiam, ho malkleruloj, vi amos nescion? Kaj al blasfemantoj plaĉos blasfemado, Kaj senprudentuloj malamos scion?
Usquequo parvuli diligitis infantiam, et stulti ea, quæ sibi sunt noxia, cupient, et imprudentes odibunt scientiam?
23 Returnu vin al mia predikado; Jen mi eligos al vi mian spiriton, Mi sciigos al vi miajn vortojn.
Convertimini ad correptionem meam: en proferam vobis spiritum meum, et ostendam vobis verba mea.
24 Ĉar mi vokis, kaj vi rifuzis; Mi etendis mian manon, kaj neniu atentis;
Quia vocavi, et renuistis: extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret.
25 Kaj vi forĵetis ĉiujn miajn konsilojn, Kaj miajn predikojn vi ne deziris:
Despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis.
26 Tial ankaŭ mi ridos ĉe via malfeliĉo; Mi mokos, kiam timo vin atakos.
Ego quoque in interitu vestro ridebo, et subsannabo, cum vobis id, quod timebatis, advenerit.
27 Kiam la timo atakos vin kiel uragano, Kaj via malfeliĉo venos kiel ventego, Kiam venos al vi mizero kaj sufero:
Cum irruerit repentina calamitas, et interitus quasi tempestas ingruerit: quando venerit super vos tribulatio, et angustia:
28 Tiam ili min vokos, sed mi ne respondos; Ili min serĉos, sed min ne trovos.
Tunc invocabunt me, et non exaudiam: mane consurgent, et non invenient me:
29 Tial ke ili malamis scion, Kaj timon antaŭ la Eternulo ili ne deziris havi,
eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint,
30 Ili ne deziris miajn konsilojn, Ili malestimis ĉiujn miajn predikojn:
nec acquieverint consilio meo, et detraxerint universæ correptioni meæ.
31 Ili manĝu la fruktojn de sia agado, Kaj ili satiĝu de siaj pripensoj.
Comedent igitur fructus viæ suæ, suisque consiliis saturabuntur.
32 Ĉar la kapricoj de la malsaĝuloj ilin mortigas, Kaj la senzorgeco de la senorduloj ilin pereigas.
Aversio parvulorum interficiet eos, et prosperitas stultorum perdet illos.
33 Sed kiu min aŭskultas, tiu loĝos sendanĝere, Kaj estos trankvila, kaj ne timos malbonon.
Qui autem me audierit, absque terrore requiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato.
