Luko 24
1 Kaj la unuan tagon de la semajno, ĉe frua tagiĝo, ili venis al la tombo, alportante la aromaĵojn, kiujn ili preparis.
Пэ англуно куркэхкоро диво, дэнзор, кала кхам вщелас, джювля лиле лачярдэ мастина и джиле склепостэ.
2 Kaj ili trovis la ŝtonon derulita for de la tombo.
Нэ кала авиле, удыкхле, со бар склепостар оттховдо дэ рига.
3 Kaj enirinte, ili ne trovis la korpon de la Sinjoro Jesuo.
Кала заджиле андрал дэ склепо, на аракхле Рае Исусохкоро трупо.
4 Kaj dum ili embarasiĝis pri tio, jen apud ili staris du viroj en brilaj vestoj;
Джювля на джянгле, сар кода тэ полэ. Тунчи ачиле англа лэн дуй мурша дэ їда, савятар марэлас одуд, сар молния.
5 kaj dum ili timis kaj kliniĝis vizaĝaltere, tiuj demandis ilin: Kial vi serĉas la vivanton inter la mortintoj?
Джювля фартэ дарэне и обмукле шэрэ тэлэ, нэ мурша пхэндэ лэнди: — Сости тумэ родэн джювдэ машкар мулэн?
6 Li ne estas ĉi tie, sed leviĝis; memoru, kiamaniere li parolis al vi, kiam li estis ankoraŭ en Galileo,
Лэ нэнай катэ, Вов отджювдиня мулэндар. Взгинисарэн, сар Вов пхэнэлас тумэнди инте дэ Галилея:
7 dirante, ke la Filo de homo devas esti transdonita en la manojn de pekuloj kaj esti krucumita, kaj la trian tagon releviĝi.
«Чяво Манушыкано авэла отдэно дэ вастэн бэзимахкэрэ манушэнди, авэла прымардо пэ трушул и отджювдёла мулэндар пэ трито диво».
8 Kaj ili rememoris liajn vortojn;
Тунчи вонэ взгинисардэ Исусохкэрэ лава.
9 kaj reveninte de la tombo, ili rakontis ĉion tion al la dek unu kaj al ĉiuj ceteraj.
Тунчи рисиле склепостар и розпхэндэ пала вса кода дэшуекхэнди и всавэрэнди, савэ лэнца сле.
10 Kaj ili estis Maria Magdalena, kaj Joana, kaj Maria, la patrino de Jakobo; kaj la ceteraj virinoj kun ili rakontis tion al la apostoloj.
Кадэла джювля сле Мария Магдалина, Иоанна, дэй Иаковохкири, савя кади ж акхардэ Мария. И авэр джювля, савэ сле лэнца, кади ж пхэнэнас пала кода апостолонэнди.
11 Kaj tiuj vortoj ŝajnis al ili kiel babilado, kaj ili ne kredis al la virinoj.
Апостолуря думисардэ, со джювля дэдумане динимо, и на патине лэнди.
12 Sed Petro leviĝis kaj kuris al la tombo, kaj kliniĝinte, vidis la tolaĵojn solajn, kaj li foriris, mirante en si pri tio, kio okazis.
Нэ Пётро всаекх вщиля и прастэня склепостэ. А кала тэлювда склепостэ, вов дыкхля, со котэ пашлёл екх похтан. Тай джиля павпалэ, а еджино на патялас колэсти, со дыхле лэхкэрэ якха.
13 Kaj jen du el ili iris en tiu sama tago al vilaĝo nomata Emaus, kiu estas malproksime de Jerusalem sesdek stadiojn.
Дэ кодэва диво дуй сиклярнэндар джянас дэ гав Эммаусо, саво сля пашэ дэшудуй километры Ерусалимостар.
14 Kaj ili interparolis inter si pri ĉio tio, kio okazis.
Тай дэдумэнас екх екхэґа пала вса, со тердапэ.
15 Kaj dum ili interparolis kaj diskutis inter si, Jesuo mem alproksimiĝis kaj iris kun ili.
Кала вонэ дэдумэнас тай розпхученас екх екхэ, Еджино Исусо пашыня лэндэ и джиля лэнца.
16 Sed iliaj okuloj estis malhelpataj tiel, ke ili lin ne rekonis.
Нэ лэнди сля затердо, и вонэ на уджянгле Исусо.
17 Kaj li diris al ili: Kiaj vortoj estas tiuj, kiujn vi interŝanĝas, dum vi iras? Kaj ili haltis, kun malgaja mieno.
Исусо пхучля лэндар: — Пала со тумэ дэдумэн дромэґа? Вонэ ачиле и помукле муя.
18 Kaj unu el ili, nomata Kleopas, responde diris al li: Ĉu nur vi sola loĝas en Jerusalem, kaj ne scias tion, kio tie okazis en ĉi tiuj tagoj?
Екх сиклярнэндар, Клеопа, пхэнда: — Всавэрэндар, ко авиля дэ Ерусалимо, Ту, выджял, екх, Саво на джянэл, со стердапэ пэ дивэн?
19 Kaj li diris al ili: Kion? Kaj ili diris al li: Pri Jesuo, la Nazaretano, kiu estis profeto potenca age kaj parole antaŭ Dio kaj la tuta popolo;
Исусо пхучля: — Пала со Мэ на джянав? Вонэ пхэндэ Лэсти: — Пала кода, со стердапэ Исусоґа Назаретостар, Саво сля англунари, зорало дэ всавэрэ, со терэлас и пхэнэлас англа Дэвлэ и англа манушэн.
20 kaj kiel la ĉefpastroj kaj niaj regantoj transdonis lin por kondamno al morto, kaj lin krucumis.
Сар амарэ англунэ рашая и пхурэдэра отдэне Лэ пэ мэрима и прымардэ Лэ пэ трушул.
21 Sed ni esperis, ke li estas tiu, kiu elaĉetos Izraelon. Kaj plie, krom ĉio tio, hodiaŭ estas jam la tria tago, de kiam tio okazis.
Ай амэндэ сля надия, со Вов фирисарэла Израили. Тай акэ, джиля трито диво, сар вса откада стердапэ.
22 Ankaŭ mirigis nin iuj virinoj el inter ni, kiuj estis frumatene apud la tombo,
Нэ койсавэ амарэ джювлендар розпхэндэ амэнди кода, состар амэ дэнепэ дыво. Вонэ авиле дэнзор, кала кхам вщелас, склепостэ
23 kaj ne trovinte lian korpon, revenis, dirante, ke ili ankaŭ vidis vizion de anĝeloj, kiuj diris, ke li vivas.
тай на аракхле котэ Исусохкоро трупо. Тунчи рисиле тай розпхэндэ амэнди, сар лэнди сикавдэпэ ангелуря и пхэндэ, со Исусо джювдо.
24 Kaj iuj el nia kunularo iris al la tombo, kaj trovis tiel, kiel diris la virinoj; sed lin ili ne vidis.
Койсавэ амэндар джиле склепостэ и аракхле, со котэ вса кади, сар и пхэндэ джювля, нэ Исусо на дыкхле.
25 Kaj li diris al ili: Ho malsaĝuloj kaj kore malviglaj por kredi ĉion, kion la profetoj antaŭparolis!
Тунчи Вов пхэнда лэнди: — Чи нэнай тумэндэ годи? Сар пхаро тумэ патян кодэлэсти, со пхэндэ англунаря!
26 Ĉu la Kristo ne devis suferi ĉion tion, kaj eniri en sian gloron?
Чи на трэбуни сля Христости тэ ха бари грыжа и тэ заджя дэ бари слава?
27 Kaj komencante de Moseo kaj de ĉiuj profetoj, li klarigis al ili el ĉiuj Skriboj la dirojn pri li mem.
И ачиля тэ розпхэнэ джикай Моисеестар тай всавэрэн аврэн англунарен и сикавда, со чиндо сля пала Лэ дэ всавэрэн Лилэн.
28 Kaj ili alproksimiĝis al la vilaĝo, kien ili iris, kaj li ŝajnigis al ili, kvazaŭ li pluen iros.
Тунчи сиклярнэ поджиле пашэ гавэстэ, курик джянас. Исусо сикавда лэнди, со камля тэ джя дурэдэр.
29 Kaj ili retenis lin, dirante: Restu ĉe ni, ĉar estas preskaŭ vespere, kaj la tago jam malkreskas. Kaj li eniris, por resti ĉe ili.
Нэ вонэ фартэ мангэнас Лэ: — Ачпэ амэнца! Диво поджиля пашэ рятятэ. Вов заджиля дэ цэр и ачиляпэ лэнца.
30 Kaj dum li sidis kun ili ĉe manĝo, li prenis panon, kaj ĝin benis kaj dispecigis kaj donis al ili.
Кала Вов бэшля лэнца пала скаминдэ, тунчи лиля мандро, наисарда, розпхагля и подэня лэнди.
31 Kaj iliaj okuloj malfermiĝis, kaj ili rekonis lin, kaj li fariĝis nevidebla por ili.
Тунчи оттердэпэ лэнгэрэ якха, и вонэ уджянгле Исусо. Нэ Лэ на ачиля душло.
32 Kaj ili diris unu al alia: Ĉu nia koro ne brulis en ni, dum li parolis kun ni sur la vojo, dum li klarigis al ni la Skribojn?
Вонэ ачиле тэ пхэнэ екх екхэсти: — Чи на пхабонас амарэ їлэ, кала Вов дэдуманя амэнца дромэґа и оттерда амэнди, со чиндо дэ Лилэн?
33 Kaj leviĝinte en tiu sama horo, ili reiris al Jerusalem, kaj trovis la dek unu kunvenintaj, kun siaj kunuloj, kaj dirantaj:
Вонэ екхатар вщиле тай рисиле дэ Ерусалимо. Кала авиле, котэ аракхле дэшуекхэн и кодэлэн, савэ лэнца сле.
34 La Sinjoro vere leviĝis, kaj aperis al Simon.
Апостолуря розпхэндэ лэнди, со Рай чячимаґа отджювдиня мулэндар тай сикавдапэ Симоности.
35 Kaj ili rakontis tion, kio okazis sur la vojo, kaj kiamaniere li rekoniĝis al ili en la dispecigo de pano.
Тунчи кодэла розпхэндэ, со тердапэ лэнца пав дром и сар вонэ уджянгле Исусо, кала Вов пхагля мандро.
36 Kaj dum ili priparolis tion, li mem staris meze de ili, kaj diris al ili: Paco al vi.
Кала вонэ инте дэдумане, Еджино Исусо ачиля машкар лэн и пхэнда: — Пачя тумэнди!
37 Sed terurite kaj timigite, ili supozis, ke ili vidas spiriton.
Вонэ замуле даратар и гинисардэ, со дыкхэн мулэхкоро фано.
38 Kaj li diris al ili: Kial vi maltrankviliĝas? kaj kial diskutoj leviĝas en viaj koroj?
Нэ Исусо пхэнда лэнди: — Сости тумэ даран? Сости тумаро патявимо исин кацаво цыкно?
39 Vidu miajn manojn kaj miajn piedojn, ke ĝi estas mi mem; palpu min kaj vidu; ĉar spirito ne havas karnon kaj ostojn, kiel vi vidas min havanta.
Подыкхэнтэ пэ Мурэ вастэн и пурэн! Када Мэ исин. Лэнпэ Мандэ тай роздыкхэнтэ. Фаностэ нэнай трупо и кокала, а Мандэ исин.
40 Kaj tion dirinte, li montris al ili siajn manojn kaj siajn piedojn.
Исусо пхэнда откада тай сикавда лэнди Пэхкэрэ васта и пурэ.
41 Kaj dum ili ankoraŭ ne kredis pro ĝojo, kaj miris, li demandis ilin: Ĉu vi havas ian manĝaĵon ĉi tie?
Кала вонэ лошатар инте на патянас и дэнаспэ дыво, Исусо пхучля лэндар: — Исин тумэндэ хамо?
42 Kaj ili donis al li pecon de rostita fiŝo.
Вонэ дэне Лэсти котор пэклэ мачестар.
43 Kaj li prenis, kaj manĝis antaŭ ili.
Исусо лиля кода и халя англа лэн.
44 Kaj li diris al ili: Jen estas miaj vortoj, kiujn mi parolis al vi, kiam mi ankoraŭ estis ĉe vi, ke devas plenumiĝi ĉio, kio estas skribita pri mi en la leĝo de Moseo kaj en la profetoj kaj en la psalmoj.
Тай пхэнда лэнди: — Акэ пала со Мэ пхэнавас, кала инте слём тумэнца: трэбуни, соб тэ авэл вса, сар чиндо пала Ман дэ Моисеехкэрэ Упхэнима, англунарендэ и дэ Псалмэн.
45 Tiam li malfermis ilian menson, por ke ili komprenu la Skribojn;
Тунчи Вов оттерда лэнди годи, соб тэ полэн кода, со чиндо.
46 kaj li diris al ili: Tiel estas skribite, ke la Kristo devas suferi, kaj leviĝi el la mortintoj la trian tagon;
И пхэнда лэнди: — Чиндо, со Христосо хала бари грыжа и пэ трито диво отджювдёла мулэндар.
47 kaj ke pento kaj pardonado de pekoj estu predikataj en lia nomo al ĉiuj nacioj, komencante ĉe Jerusalem.
Важ Лэхкоро Лав джикай Ерусалимостар, ай тунчи всавэрэ народонэнди авэла розпхэндо, со, кала вонэ ачявэна бэзимо, тунчи Дэвэл эртисарэла лэн.
48 Vi estas atestantoj pri tio.
Тумэ авэна тэ розпхэнэ пала кода всавэрэ манушэнди.
49 Kaj jen mi elsendos sur vin la promeson de mia Patro; sed restu en la urbo, ĝis vi vestiĝos per potenco de supre.
Акэ, Мэ бичалава тумэнди кода, пала со Муро Дад пхэнда. Нэ тумэ аченпэ дэ форо джикай кодыя вряма, кала сджяла пэ тумэн зор упрал.
50 Kaj li elkondukis ilin ĝis apud Betania, kaj, levinte siajn manojn, li benis ilin.
Тунчи Исусо вылиджялда лэн форостар и джиля лэнца дэ Вифания. Котэ Вов ваздэня Пэхкэрэ васта и пхэнда бахталэ лава пала лэн.
51 Kaj dum li benis ilin, li foriĝis de ili kaj estis suprenportita en la ĉielon.
И кала инте пхэнэлас, ачявда лэн и ачиля тэ ваздэпэ пэ упралима.
52 Kaj adorkliniĝinte al li, ili revenis al Jerusalem kun granda ĝojo;
Сиклярнэ тэлювдэ Лэсти тай баря лошаґа рисиле дэ Ерусалимо,
53 kaj estis konstante en la templo, glorante Dion.
тев всавири вряма сле дэ храмо и ваздэнас слава Дэвлэсти.
