Plorkanto 5
1 Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
Rangarirai Jehovha, zvakatiwira; tarirai, mugoona kunyadziswa kwedu.
2 Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
Nhaka yedu yakapiwa kuvatorwa, misha yedu kumabvakure.
3 Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
Tava nherera, hatina vabereki, vanamai vedu sechirikadzi.
4 Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
Tinofanira kutenga mvura yatinonwa; huni dzedu dzinongowanikwa chete nomutengo.
5 Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
Avo vanotidzinganisa vari pedyo pedyo; taneta uye hatina zororo.
6 Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
Takazviisa pasi peIjipiti neAsiria, kuti tiwane chingwa chakakwana.
7 Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
Madzibaba edu akatadza uye vakafa, uye tava kurangwa nokuda kwavo.
8 Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
Varanda vanotitonga, uye hapana angatisunungura kubva pamaoko avo.
9 Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
Tinowana chingwa chedu nokuisa upenyu hwedu munjodzi, nokuda kwomunondo murenje.
10 Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
Ganda redu rava kupisa sechoto, nokuda kwokupisa kwenzara.
11 La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
Vakachinya vakadzi muZioni, mhandara, mumaguta eJudha.
12 La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
Machinda akasungirirwa namaoko avo; vakuru havakudzwi.
13 La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
Majaya anoshanda paguyo; vakomana vanotatarika vakatakura mitoro yehuni.
14 La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
Vakuru vakabva pasuo reguta; majaya akarega kuimba kwavo.
15 Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
Mufaro mumwoyo medu waguma; kutamba kwedu kwapinduka kukava kuchema.
16 Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
Korona yawa kubva pamusoro wedu. Tine nhamo isu, nokuti takatadza!
17 Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
Nokuda kwaizvozvi mwoyo yedu yapera simba, nokuda kwezvinhu izvi meso edu otadza kuona,
18 Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
nokuti Gomo reZioni rava dongo, makava ofambamo.
19 Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
Imi Jehovha, munotonga nokusingaperi; chigaro chenyu choushe chiripo kuzvizvarwa zvose.
20 Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
Sei muchigara muchitikanganwa? Sei muchitikanganwa kwenguva yakareba kudai?
21 Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
Tidzoserei kwamuri, Jehovha, kuti tigodzoka; vandudzai mazuva edu senguva yekare,
22 Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
kana musina kutiramba zvachose kana kutitsamwira zvikuru kwazvo.
