Plorkanto 5
1 Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
Lembra-te, Senhor, do que nos tem succedido: considera, e olha o nosso opprobrio.
2 Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.
3 Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
Orphãos somos sem pae, nossas mães são como viuvas.
4 Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
A nossa agua por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.
5 Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
Padecemos perseguição sobre os nossos pescoços: estamos cançados, e nós não temos descanço.
6 Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
Aos egypcios estendemos as mãos, e aos syros, para nos fartarem de pão.
7 Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
Nossos paes peccaram, e já não são: nós levamos as suas maldades.
8 Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
Servos dominam sobre nós; ninguem ha que nos arranque da sua mão.
9 Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
Com perigo de nossas vidas trazemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.
10 Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
Nossa pelle se ennegreceu como um forno, por causa do ardor da fome.
11 La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judah.
12 La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
Os principes foram enforcados pelas mãos; as faces dos velhos não foram reverenciadas.
13 La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
Aos mancebos tomaram para moer, e os moços tropeçaram debaixo da lenha.
14 La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
Os velhos cessaram de se assentarem á porta, os mancebos de sua canção.
15 Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
Cessou o gozo de nosso coração, converteu-se em lamentação a nossa dança.
16 Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
Já caiu a corôa da nossa cabeça; ai agora de nós, porque peccámos.
17 Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
Portanto desmaiou o nosso coração, por isto se escureceram os nossos olhos.
18 Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
Pelo monte de Sião, que está assolado, as raposas andam por elle.
19 Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
Tu, Senhor, permaneces eternamente, e o teu throno de geração em geração.
20 Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
Porque te esquecerias de nós para sempre? porque nos desampararias tanto tempo?
21 Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
Converte-nos, Senhor, a ti, e nos converteremos: renova os nossos dias como d'antes.
22 Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
Porque nos rejeitarias totalmente? te enfurecerias contra nós em tão grande maneira?
