< Plorkanto 5 >

1 Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
ئەی یەزدان، بەبیرت بێتەوە چیمان بەسەرهات، تەماشا بکە و ڕیسواییەکەمان ببینە.
2 Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
میراتەکەمان بۆ نامۆکان بوو، ماڵمان بۆ بێگانە.
3 Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
هەتیو و بێ باوک بووین، دایکانمان وەک بێوەژنن.
4 Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
دەبێ ئەو ئاوە بکڕین کە دەیخۆینەوە دارەکانمان بە نرخ بۆمان دێت.
5 Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
ئەوانەی ڕاومان دەنێن زۆر نزیک بوونەوە، ماندوو دەبین و حەوانەوەمان نییە.
6 Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
دەستمان لە میسری و ئاشورییەکان پانکردەوە بۆ بەدەستهێنانی نانی پێویست.
7 Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
باوکانمان گوناهیان کرد، نەمان، ئێمەش سزاکەیان وەردەگرین.
8 Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
کۆیلەکان فەرمانڕەوایەتیمان دەکەن، کەس نییە لە دەستیان ڕزگارمان بکات.
9 Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
بەهۆی شمشێر لە چۆڵەوانی ژیانمان لە مەترسیدایە هەتا بژێوی پەیدا دەکەین.
10 Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
پێستمان وەک تەنوور سووتاوە، لەبەر برسیێتی برژاوین.
11 La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
لە سییۆن دەستدرێژییان کردە سەر ژنان، پاکیزەکانیش لە شارۆچکەکانی یەهودا.
12 La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
میران بە دەستیانەوە هەڵدەواسرێن، ڕێز لە پیران ناگیرێت.
13 La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
لاوانیان دەهاڕدرێن، منداڵان لەژێر بارەداردا بەلادادێن.
14 La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
پیران دەستیان لە دەروازە هەڵدەگرن، لاوانیش وازیان لە گۆرانی هێنا.
15 Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
خۆشی دڵمان نەما، شاییمان بوو بە شیوەن.
16 Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
تاجی سەرمان کەوت. قوڕبەسەرمان، چونکە گوناهمان کرد!
17 Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
لەبەر ئەم شتانە دڵمان داهێزرا، لەبەر ئەم ڕووداوانە بەرچاومان تاریک بوو،
18 Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
لەبەر کێوی سییۆن، وێران بوو، چەقەڵ هاتوچۆی تێدا دەکەن.
19 Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
ئەی یەزدان، تۆ بۆ هەتاهەتایە حوکم دەکەیت، تەختی تۆ نەوە دوای نەوە بەردەوام دەبێت.
20 Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
بۆچی بەردەوام لەبیرمان دەکەیت؟ بۆچی کاتێکی درێژ بەجێمان دەهێڵیت؟
21 Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
ئەی یەزدان، بمانگەڕێنەوە بۆ لای خۆت، هەتا بگەڕێینەوە، وەک جاران ڕۆژانمان نوێ بکەرەوە،
22 Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
یان تۆ زۆر لێمان تووڕە بوویت و بە تەواوی ئێمەت ڕەتکردووەتەوە؟

< Plorkanto 5 >