Plorkanto 5

1 Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

Ra Anumzamoka menima tagrite'ma fore'ma nehia knazamo'ma tazeri havizama nehigetama tusi'a tagazema e'nerunana neragenka antahiramio.

2 Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

Onke'nona vahe'mo'za e'za tagri mopa eme enerizage'za, ru moparegati vahe'mo'za e'za tagri nontamina emeri nafa'a hu'za mani'naze.

3 Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

Tafahe'za omani megusa mofavregna huta tagra nemanunke'za, trerahe'za kento a'nanegna hu'za mani'naze.

4 Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

Tima nenompi, tevema enerunana zagoretike'za mizaseta eri'none.

5 Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

Ha' vahetimo'za rama'a zampi tazeri haviza huvava nehazageta mani fru huta omani'none.

6 Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

Tagri'ma ne'zama tamisnageta nesunku huta Isipi vahe'ene, Asiria vahe'mokizmi zmagorga mani'none.

7 Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

Tagri tagehe'za kumi hute'za ko fri'za menina omani'naze. Ana hu'nazageta menina zamagri kumi'mofo knazama'a e'nerune.

8 Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

Tagrira kazokzo eri'za vahe'mo'za kegava hurantazageta mani'nonkeno, mago vahe'mo'e huno ana vahe'mokizmi hankavefintira tagura vazino taza osu'ne.

9 Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

Hagi nezanku'ma vuta eta huta hakeku'ma hunana, ka'ma kokampina ha' vahe'mo'za bainati kazinteti tahe frinaku kafonte'za mani'naze.

10 Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

Tusi taga'matea zamo higeno, tavufgamo'a sikonima negraza avenimo'ma teve ha'ma hiaza huno tusi amuho hu'ne.

11 La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

Saioni kumapi a'nanea zamagra zamazeri haviza nehu'za, Juda mopafima me'nea ranra kumatamimpima nemaniza vene omase mofa'nea ha' vahe'mo'za eme zamazeri haviza hu'naze.

12 La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

Kva vahetia zamazeri'za zamazante nofi anakite'za, zafare hanti'naze. Ana nehu'za ranra vahetia so'e avu'ava zana hunozmante'za, zamazeri zamagaze hu'naze.

13 La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

Hagi nehazave nagara huzmantazage'za witima refuzafunepaza have rezahe nehazage'za, mofavre nagatia tusinasi teverami hare'za kofizmantazage'za, knazamigu nehu'za eri'naze.

14 La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

Ranra vahetamimo'za kuma kafante'ma nemaniza zana atre'za nevazage'za, nahezave naga'mo'za zavena ahe'za zagamera osu'naze.

15 Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

Muse zagame'ma nehuta avoma nehagona zana atreta, zavi zagame nehuta tasuzampi mani'none.

16 Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

Rantagima e'neruna zamo'ma, tasenire'ma kini fetorikna'ma hu'nea zamo'a mopafi evuramigeta, tasuzampi mani'none. Anama hu'neana tagrama hu'nona kumi'mo higeno anara hu'ne!

17 Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

Anazama fore'ma nehigeno'a, tarimpamo'a havizantfa nehigeno, zavi'ma atonazamo higeno tavumipamo'a evuno hanintiri higeta, tavua keso'e osu'none.

18 Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

Saioni ran kumapina vahera omanino atreno vuno eno higeno, ka'ma koka fore higeno anampina afi kraramimozage mani'neza vano hu'naze.

19 Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

Hianagi Ra Anumzamoka kagrake kinia mani'nenka, henkama fore hu anante nante'ma hu'za vanaza vahetera manivava hunka vugahane.

20 Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

Ra Anumzamoka na'a hu'negenka za'zatera kamefira huneraminka antahi noramine?

21 Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

Ra Anumzamoka menina ete tazeri knare hananketa knare huta nemanisunkenka, knatia eri kasefa hananketa, ko'ma knare hutama mani'nonaza huta manisnune.

22 Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.

Hifi tagrira tusi karimpa herantenka kamefi huneraminka, kavesra hurante vaganerampi?