Plorkanto 5
1 Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
Souvenez-vous, Seigneur, de ce qui nous est arrivé; considérez et regardez notre opprobre.
2 Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
Notre héritage est passé à des ennemis, nos maisons à des étrangers.
3 Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
Nous sommes devenus comme des orphelins sans pères, et nos mères comme des veuves.
4 Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
Nous avons bu notre eau à prix d’argent, nous avons acheté chèrement notre bois.
5 Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
Nous étions conduits par des chaînes attachées à nos cous, à ceux qui étaient fatigués on ne donnait pas de repos.
6 Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
Nous avons donné la main à l’Egypte et aux Assyriens, afin de nous rassasier de pain.
7 Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
Nos pères ont péché, et ils ne sont plus; et nous, nous avons porté leurs iniquités.
8 Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
Des esclaves nous ont dominés; il n’y a eu personne qui nous arrachât de leur main.
9 Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
Au péril de nos âmes, nous allions nous chercher du pain à la face du glaive du désert.
10 Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
Notre peau, comme un four, a été brûlée par les ardeurs de la faim.
11 La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
Ils ont humilié des femmes dans Sion, et des vierges dans les cités de Juda,
12 La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
Des princes ont été pendus par la main; on n’a pas révéré la face des vieillards.
13 La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
Ils ont indignement abusé des jeunes hommes; et des enfants ont succombé sous le bois.
14 La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
Des vieillards ont abandonné les portes, et de jeunes hommes, le chœur des joueurs de psaltérion.
15 Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
La joie de notre âme a fait défaut; notre chœur a été changé en deuil.
16 Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
Elle est tombée, la couronne de notre tête; malheur à nous, parce que nous avons péché!
17 Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
À cause de cela, notre cœur est devenu triste; pour cela, nos yeux se sont couverts de ténèbres.
18 Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
À cause de la montagne de Sion, qui a été détruite, les renards s’y sont promenés.
19 Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
Mais vous, Seigneur, vous demeurerez éternellement; votre trône subsistera dans toutes les générations.
20 Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
Pourquoi nous oublierez-vous à jamais? Pourquoi nous abandonnerez-vous dans la longueur des jours?
21 Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
Convertissez-nous à vous, et nous serons convertis; Seigneur, renouvelez nos jours comme au commencement.
22 Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
Mais nous rejetant, vous nous avez repoussés; vous êtes extrêmement irrité contre nous.
