Plorkanto 5
1 Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
Souviens-toi, ô Éternel, de ce qui nous est arrivé! Regarde et vois notre opprobre!
2 Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
Notre héritage a passé à des étrangers, nos maisons à des inconnus.
3 Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
Nous sommes devenus des orphelins sans père, et nos mères sont comme des veuves.
4 Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
Nous buvons notre eau à prix d'argent; c'est contre paiement que nous vient notre bois.
5 Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
Le joug sur le cou, nous souffrons la persécution; nous sommes épuisés, nous n'avons point de repos.
6 Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
Nous avons tendu la main vers l'Égypte et vers l'Assyrie, pour nous rassasier de pain.
7 Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
Nos pères ont péché, ils ne sont plus; et nous, nous portons la peine de leur iniquité.
8 Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
Des esclaves dominent sur nous, et personne ne nous délivre de leurs mains.
9 Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
Nous cherchons notre pain au péril de notre vie, à cause de l'épée du désert.
10 Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
Notre peau est brûlée comme un four, par l'ardeur véhémente de la faim.
11 La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
Ils ont déshonoré les femmes dans Sion, et les vierges dans les villes de Juda.
12 La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
Des chefs ont été pendus par leur main; la personne des anciens n'a point été respectée.
13 La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
Les jeunes gens ont porté la meule, et les enfants ont chancelé sous le bois.
14 La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
Les vieillards ne se trouvent plus aux portes; les jeunes gens ont abandonné leurs lyres.
15 Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
La joie de notre cœur a cessé; nos danses sont changées en deuil.
16 Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
La couronne de notre tête est tombée. Malheur à nous! parce que nous avons péché!
17 Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
C'est pour cela que notre cœur est malade; c'est pour ces choses que nos yeux sont obscurcis;
18 Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
C'est à cause de la montagne de Sion, qui est désolée, tellement que les renards s'y promènent.
19 Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
Mais toi, Éternel! tu demeures éternellement, et ton trône subsiste d'âge en âge!
20 Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
Pourquoi nous oublierais-tu à jamais, pourquoi nous abandonnerais-tu si longtemps?
21 Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
Convertis-nous à toi, Éternel, et nous serons convertis! Renouvelle nos jours comme ils étaient autrefois!
22 Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
Nous aurais-tu entièrement rejetés? Serais-tu courroucé contre nous à l'excès?
