Plorkanto 5
1 Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
Remember, O LORD, what is come upon us: consider, and behold our reproach.
2 Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.
3 Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
We are orphans and fatherless, our mothers are as widows.
4 Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
We drank our water for money; our wood is sold to us.
5 Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
Our necks are under persecution: we labour, and have no rest.
6 Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
We have given the hand to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.
7 Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
Our fathers have sinned, and are not; and we have borne their iniquities.
8 Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
Servants have ruled over us: there is none that doth deliver us out of their hand.
9 Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
We got our bread with the peril of our lives because of the sword of the wilderness.
10 Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
Our skin was black like an oven because of the terrible famine.
11 La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
They ravished the women in Zion, and the maids in the cities of Judah.
12 La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
Princes are hanged by their hand: the faces of elders were not honoured.
13 La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
They took the young men to grind, and the children fell under the wood.
14 La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
The elders have ceased from the gate, the young men from their music.
15 Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
The joy of our heart hath ceased; our dance is turned into mourning.
16 Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
The crown is fallen from our head: woe to us, that we have sinned!
17 Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
For this our heart is faint; for these things our eyes are dim.
18 Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.
19 Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
Thou, O LORD, remainest for ever; thy throne from generation to generation.
20 Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
Why dost thou forget us for ever, and forsake us so long time?
21 Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
Turn thou us to thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.
22 Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
But thou hast utterly rejected us; thou art very angry with us.
