Plorkanto 5
1 Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
Remember, O Jehovah, what is come upon us! Look down and behold our reproach!
2 Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
Our inheritance is fallen to strangers, Our houses to aliens.
3 Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
We are orphans; we are without a father; Our mothers are as widows.
4 Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
Our water we drink for money; Our wood is sold to us.
5 Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
With the yoke upon our necks, we are driven; We are wearied, and have no rest.
6 Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
We have given the hand to the Egyptians, And to the Assyrians, to be satisfied with bread.
7 Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
Our fathers sinned; they are no more, And we bear their iniquities.
8 Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
Servants rule over us; There is none that delivereth out of their hand.
9 Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
With the peril of our lives we get our bread, Because of the sword of the wilderness.
10 Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
Our skin is parched like an oven Because of the burnings of hunger.
11 La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
Matrons in Zion have they ravished, And maidens in the cities of Judah.
12 La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
Princes were hanged up by their hand; The faces of the elders were not honored.
13 La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
Young men carried millstones, And boys fell under burdens of wood.
14 La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
The elders sit no more at the gate; The young men have ceased from their music.
15 Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
The joy of our heart is at an end; Our dancing is turned into mourning.
16 Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
The crown is fallen from our head; Woe unto us, that we have sinned!
17 Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
For this is our heart faint, For these things our eyes are dim;
18 Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
On account of mount Zion, which is desolate; Foxes roam over it.
19 Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
But thou, O Jehovah, sittest as king forever; Thy throne endureth from generation to generation.
20 Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
Wherefore dost thou wholly forget us, And abandon us, for so long a time?
21 Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
Turn us again to thee, O Jehovah, that we may be restored! Renew our days as of old!
22 Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
For shouldst thou utterly reject us? Shouldst thou be so exceedingly wroth against us?
