Plorkanto 5
1 Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
Remember, O Lord, what has happened to us: behold, and look on our reproach.
2 Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
Our inheritance has been turned away to aliens, our houses to strangers:
3 Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
we are become orphans, we have no father, our mothers are as widows.
4 Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
We have drunk our water for money; our wood is sold to us [for a burden] on our neck:
5 Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
we have been persecuted, we have laboured, we have had no rest.
6 Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
Egypt gave the hand [to us], Assur to their own satisfaction.
7 Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
Our fathers sinned, [and] are not: we have borne their iniquities.
8 Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
Servants have ruled over us: there is none to ransom [us] out of their hand.
9 Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
We shall bring in our bread with [danger of] our lives, because of the sword of the wilderness.
10 Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
Our skin is blackened like an oven; they are convulsed, because of the storms of famine.
11 La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
They humbled the women in Sion, the virgins in the cities of Juda.
12 La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
Princes were hanged up by their hands: the elders were not honored.
13 La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
The chosen men lifted up [the voice in] weeping, and the youths fainted under the wood.
14 La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
And the elders ceased from the gate, the chosen men ceased from their music.
15 Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
The joy of our heart has ceased; our dance is turned into mourning.
16 Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
The crown has fallen [from] our head: yes, woe to us! for we have sinned.
17 Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
For this has grief come; our heart is sorrowful: for this our eyes are darkened.
18 Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
Over the mountain of Sion, because it is made desolate, foxes have walked therein.
19 Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
But you, O Lord, shall dwell for ever; your throne [shall endure] to generation and generation.
20 Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
Therefore will you utterly forget us, and abandon us a long time?
21 Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
Turn us, O Lord, to you, and we shall be turned; and renew our days as before.
22 Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
For you have indeed rejected us; you have been very angry against us.
